11-09-08 Enkele indrukken

Onze eerste dag in Auckland is veel rustiger verlopen dan aanvankelijk gepland, vermits we tijdens de namiddag onverwacht in slaap zijn gevallen tot aan het avondeten (die jetlag...). Maar eerst nog een woordje over het gastgezin voor we jullie onderdompelen in de sfeer van het verre zuidoosten.

We zijn terechtgekomen bij een lieve dame die ook nog een student uit Saoedi-Arabie opvangt. Voorts zijn er nog twee katten die het hier duidelijk naar hun zin hebben. De ene kat is redelijk dik en nogal rustig van aard. Gisterenavond heeft hij een uur lang met een filosofische blik in het oneindige gestaard. De andere kat is iets wilder en durft nogal onverwacht op plekken te verschijnen waar je ze niet meteen verwacht. Ze zitten allebei graag tegen de chauffage en kunnen goed tegen de warmte. Gisteren liep de wilde kat naar mij (aan tafel) en toen ik haar aaide heb ik bijna mijn hand verbrand. Straks vatten die beestjes nog vuur...

Het huis is best netjes en op een heuvel gelegen. Het uitzicht vanuit de living is op zich al een reis naar het verre Nieuw-Zeeland waard: het stadscentrum met de sky tower, de baai met boten die in de haven aanmeren en op de achtergrond een vulkanisch eiland (Rangitoto). Zo'n uitzicht kost natuurlijk veel geld. Ik viel bijna van mijn stoel toen onze gastvrouw vertelde dat je voor een klein huisje in een buitenwijk van Auckland al snel 1.5 a 2 miljoen euro moet neertellen.

Het stadcentrum zelf bestaat uit flatgebouwen, maar in de buitenwijken wonen de meeste mensen in een klein, vrijstaand houten huisje met een klein tuintje. Een stenen huis kom je hier maar af en toe tegen. Veel huizen hebben een balkon aan de voorkant en een ganse trappenconstructie om de voordeur te bereiken. Kort samengevat; de huizen in Auckland zijn opvallend klein en in hout opgetrokken, maar in absolute cijfers evenveel waard als een villa in Brasschaat.

De typisch Europese gezellige pleintjes met de historische gebouwen en de Middeleeuwse huisjes ga je hier nergens zien, wat natuurlijk normaal is gezien de 'moderne geschiedenis' (vanuit Westers oogpunt) van de stad en het land. Eigenlijk zijn we in Belgie (met steden als Brugge, Antwerpen, ... op dat vlak rotverwend.

Wat heel raar is dat er geen fietsers zijn. We hebben een ganse dag in Auckland rondgelopen en zijn geen enkele fietser tegengekomen. Wat een verschil met Leuven! Gelukkig stond ik op een gegeven moment oog in oog met een verkeersbord waarop stond dat je in een bepaalde straat niet mocht fietsen. Nu wist gelukkig dat de Nieuw-Zeelanders ten minste wisten wat het begrip 'fiets' inhoudt :-)

Even een voorbeeld om de macht der gewoonten en de verrassende 'andersheid van het andere' te illustreren. Op een gegeven moment kwam ik aan een straat die ik wou oversteken. Ik keek naar links en toen alles vrij leek waagde ik me aan de oversteek. Gelukkig zag ik net op tijd de auto's die van rechts kwamen aanrijden. Ahja, ze rijden links... Enkele minuten later maakte ik dezelfde fout. Toen ik besefte dat ik nog niet genoeg aan het lokale leven was aangepast om zomaar een straat over te steken, ben ik maar op zoek gegaan naar een zebrapad, maar... dat lijkt hier ook niet te bestaan! Oke, dan maar op zoek naar een verkeerslicht. Na een tijdje had ik een verkeerslicht voor voetgangers gevonden, maar dat 'leek' niet te werken. Uiteindelijk heb ik dan ontdekt dat je als voetganger op een aparte knop moet drukken om het licht te laten werken. Bij ons in Belgie moet je als voetganger soms op een knop drukken om het groen te laten worden, maar in Nieuw-Zeeland dient zo'n knop gewoon om het desbetreffende licht te laten branden. Vreemd. Maar goed, na een tijd zijn we dan toch overgeraakt, een heuse overwinning. Ik voelde me als Alexander die net de slag om Persepolis had gewonnen. Achteraf bleken er wel zebrapaden te zijn, maar de lijnen zijn zo verschillend dat we het niet als dusdanig hadden erkend. Alles is goed georganiseerd, maar gewoon anders...

Auckland is op en rond een aantal vulkaankegels gebouwd, waardoor er veel steile straten en uitzichtpunten zijn (en misschien daarom geen fietsers). De mensen zijn hier heel vriendelijk en behulpzaam. Opvallend is dat er hier bijzonder veel Chinezen rondlopen. Het is dus echt waar dat de Chinezen de wereld aan het veroveren zijn. Een waar unicum in de wereldgeschiedenis. Zelfs Napoleon, Caesar of Karel V hebben deze uithoeken van de wereld nooit overheerst. Nu goed, de Romeinen (bijvoorbeeld) kenden Nieuw-Zeeland niet, maar toch...

Het weer is hier zeer wisselvallig. Het ene moment is het hier warm (20 graden) en is er geen wolkje te zien en vijf minuten later regent het en is er een strakke wind die de gevoelstemperatuur tot het vriespunt doet dalen (weliswaar lichtjes overdreven).

Groetjes, Pieter