Hoi iedereen,
Alles is vergankelijk, aan alles komt een einde. Ons verblijf in Nieuw-Zeeland is bijzonder goed meegevallen, maar het is tijd om naar Belgie terug te keren. We hebben een winter gemist en er een extra zomer voor in de plaats gekregen. Drie zomers op een rij: wat heeft een mens meer nodig om jaloers te zijn, nietwaar? Door die dubbele zomer zijn we ook gespaard gebleven van al die griepmoleculen die in de winter het luchtruim beheersen. Volgend jaar zijn we dus een vogel voor de kat, maar goed... zorgen voor later.
De voorbije maand is bijzonder zwaar geweest; 12 uur per dag studeren, vier weken lang. Gelukkig is het niet voor niets geweest, want ik ben geslaagd voor mijn Celta-cursus ;-) Proficiat voor Kaat dus, want zonder haar zou het onmogelijk zijn geweest. Een maand lang heeft ze - naast haar stage - alles gedaan: koken, winkelen, kuisen, strijken, afwassen... Ik denk dat de Celta-cursus voor haar even zwaar als voor mij is geweest. Vanavond gaan we lekker eten in een pizzeria en "Angels and Demons" zien om eens goed te relaxen en ons verblijf in Nieuw-Zeeland op een leuke manier af te sluiten. Morgen gaan we nog net een aantal mensen afspreken en dan... Qantas.
Nieuw-Zeeland is ongetwijfeld een van de mooiste landen ter wereld. In sommige streken is de natuur zo overweldigend dat je je er zo nietig voelt, als een mier die elk moment vertrappeld kan worden. In Nieuw-Zeeland zijn er geologisch gezien twee gevaarlijke plaatsen. De ene plaats is een hot-spot waar 50 vulkanen op elkaar gepropt staan en waar de grond elk moment kan openbarsten om de opkolkende lava door te laten. Op de andere plaats ontmoeten twee convergerende tectonische platen elkaar en is er een concentratiepunt van elkaar tegenwerkende subductiekrachten. In mensentaal betekent dit: een hoog risico op grondverschuivingen, aardbevingen, landmassas die plots naar beneden worden gedrukt en onder zeeniveau verdwijnen... Om de een of andere reden beschouwden de vroege kolonisten deze twee plaatsen als ideale plekjes om zich te vestigen: nu beter bekend als 'Auckland' en 'Wellington'. Je ziet dat de Nieuw-Zeelanders van avontuur houden en het leven graag spannend maken. Niet toevallig is 'bungee jumpen' een Nieuw-Zeelandse uitvinding en was het een Nieuw-Zeelander die als eerste de top van de Mount Everest heeft bereikt (als we de sherpa's niet meerekenen natuurlijk).
Mensen die voor een langere tijd in het buitenland hebben gewoond-gewerkt-gestudeerd, hebben nogal eens de reputatie "veranderd te zijn" wanneer ze terugkomen. We hebben hier in Auckland andere Europeanen leren kennen die inmiddels al terug naar hun moederland zijn gereisd, en die zeggen allemaal dat het nu 'anders' aanvoelt om thuis te zijn. Ik kan me moeilijk voorstellen dat Kaat en ik zo veranderd zijn. Ik heb nog steeds oneindig veel zin in een boterham met echte goudakaas, ik ga zo hard van een lekker warm bad genieten en mijn vingers jeuken om die viool nog eens vast te nemen. Als ik mijn ogen sluit dan zie ik pingpong door het keukenraam naar binnen kijken en zie ik de lekkere toastjes met kaas en champignons al op tafel verschijnen. Nuja, we zien wel: ik voel me nog steeds dezelfde Pieter. Aan jullie om een oordeel te vellen.
Tijdens ons verblijf in Nieuw-Zeeland hebben we 104 berichten op onze blog gepubliceerd en daar zijn maar liefst 236 reacties op gekomen, van een twintigtal verschillende mensen. We hebben het gevoel dat jullie onze avonturen heel intens hebben meebeleefd en dat jullie mee van de mooie landschappen hebben genoten. Heel tof! Merci!
Ik ben naar Nieuw-Zeeland getrokken met een aantal vragen in mijn hoofd; belangrijke dingen waarover ik een jaartje diep wilde nadenken. Het is nu mei 2009 en mijn denktijd is over. Ik word verondersteld de antwoorden gevonden te hebben, maar ik heb het gevoel dat er alleen maar vragen zijn bijgekomen. We zien wel in welke richting alles zal evolueren. Niets staat stil: nature takes its course. Ook voor Kaat zal het niet gemakkelijk zijn om bepaalde antwoorden tevoorschijn te toveren. Maar goed, welke weg we ook zullen bewandelen, we zullen altijd samen onderweg zijn. Samen op pad, ik en mijn verloofde :-)
Veel groetjes vanuit Auckland,
Pieter en Kaat
