Het grote nieuws :)

Hoi Allemaal,

Het grote nieuws heeft al een aantal mensen bereikt, maar lang niet allemaal. Daarom willen we officieel op onze blog verkondigen dat ik en Pieter verloofd zijn en dat we willen trouwen als we terug in het thuisland zijn. We zijn allebei helemaal excited en gelukkig. :)

Veel liefs, Kaat

Hoi iedereen,

Na een lange periode zonder blogactiviteiten hebben we nog eens een aantal verse berichten gepubliceerd. Binnenkort volgt er nog een bericht over ons werk bij Kiwiana Tours (tijdens de weekdagen) en waarschijnlijk een fotoverslag van de Queen Mary 2. We willen ook nog een fotoverslag in elkaar steken met meer alledaagse beelden uit Auckland.

Groetjes, Pieter

Verslag trip met Kiwiana Tours als co-reisbegeleider

(foto's met commentaar twee berichten verder)

Hoi iedereen,

Mijn eerste weekendtrip als co-reisbegeleider bij Kiwiana Tours zit erop. De bestemming was de vulkanenvlakte in Rotorua en de slachtoffers van dienst waren 14 Zuid-Koreanen, een Japanner, een Zwitser en dan nog iemand van Spanje en iemand van Brazilie: een bont allegaartje dus. Mijn taak varieerde van 'kaartlezen in de bus' tot een 'gidsbeurt op de vulkanenvlakte', 'inkopen doen voor de BBQ' en 'de betalingen regelen'. Als beloning mocht ik volledig gratis meereizen (inclusief alle activiteiten). Bovendien heeft mijn baas me ook in natura betaald met een bungee jump in Taupo. Hij zei dat een verkoper zoveel mogelijk vertrouwd moet zijn met het product dat hij verkoopt, dus heeft hij me maar ingeschreven voor zo'n sprong zodat ik dit product van Kiwiana Tours tot in mijn kleinste zenuwpezen zou kunnen ervaren. 47 meter de diepte in: het klinkt niet zo super hoog, maar als je daarboven op dat platform staat is het duizelingwekkend en sta je als een rietstengel te beven. Nog nooit in mijn leven heb ik zoiets angstaanjagend gedaan. Die sprong voorwaarts van dat platform druist regelrecht in tegen elke vorm van menselijk overlevingsinstinct. Op het moment dat je als een baksteen naar beneden stort giert de adrenaline door je aderen. Bijzonder intens. In Taupo spring je naar beneden in een halfopen kloof waardoor een (diepe) rivier stroomt. Ze raden je aan om met schoenen aan te springen omdat je na je strongen over een pad met scherpe stenen terug naar boven moet wandelen. Welnu, omdat ik mijn schoenen niet wilde natmaken heb ik ervoor gekozen om toch met blote voeten te springen. Merkwaardig genoeg heb ik na mijn sprong met blote voeten over al die scherpe stenen gewandeld zonder ook maar iets te voelen. Toen ik boven aankwam zag ik ineens dat er een dorenplant in mijn linkervoet zat (gelukkig niet zo erg) die ik mogelijk een heel eind heb meegesleurd. Met andere woorden, de adrenalinestoot tijdens zo'n sprong is zo intens dat je de eerste minuten erna bijna geen pijn voelt. Echt bizar wat voor een impact zo'n sprong op een mensenlichaam kan hebben. Misschien is het niet zo'n slecht idee om een bungee jump te doen vlak voordat je naar de tandarts moet. Het opent in elk geval perspectieven.

Rotorua (en omgeving) is echt een heel speciale plaats in Nieuw-Zeeland en misschien wel uniek in de wereld. Er zijn wel meerdere vulkanen op onze aardbol, maar het speciale aan Rotorua is dat men er een ganse stad op een vulkanische vlakte heeft gebouwd. In het centrale park kan je picknicken ten midden van de kokende modderpoelen. Als de wind verkeerd staat hangt er zelfs in de drukste winkelstraat van de stad een ondraaglijke rotte-eieren-stank. De graven op het kerkhof staan allemaal boven de grond omdat het er wegens de ondergrondse vulkanische activiteit onmogelijk is om een kist in de grond te begraven. Zelfs uit de rioolputjes op straat stijgen stinkende zwaveldampen op. Sommige voortuintjes lijken wel in brand te staan. Niet toevallig had het zwembad van ons hotel een temperatuur van 35 graden. Als ik in Rotorua rondloop heb ik altijd zo'n apart gevoel, alsof ik me op een andere planeet bevind.

Het voorbije weekend heb ik ontdekt dat een groep Zuid-Koreanen het leukste publiek is dat je je als gids kan voorstellen. Die mensen trekken oneindig veel foto's van alles dat je laat zien en reageren zodanig enthoesiast op alles wat je zegt dat je maar blijft en blijft vertellen (ook al wijk je dan van het onderwerp af). Heel leuk. Meestal is het trekken van foto's een goed referentiepunt om de interesse van een toerist te meten. Een toerist die veel foto's trekt vindt een uitstap over het algemeen interessanter dan iemand die zijn fototoestel nauwelijks bovenhaalt. Wel, in het geval van die Koreanen...

Het nadeel van zo'n trip met een reisorganisatie is wel dat je redelijk veel doet op heel korte tijd. Kaat en ik zouden een week doen over hetgeen ik op twee a drie dagen met Kiwiana Tours heb gedaan. Maar goed, al bij al heb ik toch genoten van mijn eerste Kiwiana-weekendtrip. Het blijft me trouwens ook opvallen hoe sociaal de Nieuw-Zeelanders zijn. Altijd staan ze klaar voor een babbel. Zaterdagavond zat zowat het ganse hotel in het warme zwembad en was iedereen tegen elkaar aan het babbelen. Rond twaalf uur 's nachts heerste er nog een gezellige drukte in de swimming pool terwijl er op een bord duidelijk stond aangegeven dat het zwembad maar tot tien uur 's avonds open was. Maar goed, waarom zou je je daar iets van aantrekken als de eigenaar van het hotel zelf in alle zaligheid ligt rond te dobberen in het paradijslijke water...

Groetjes vanuit Nieuw-Zeeland,

Pieter

Bizar weer, meisjes in shooluniform, Queen Mary 2

Hoi iedereen,

Hier zijn we weer, na een lange periode van stilte. Europa wordt geteisterd door bittere vrieskou, in Noord-Australie is het pompen of verzuipen geblazen, in de rest van Australie zijn de termometers stukgesprongen van de extreme hitte en hebben een aantal bosbranden lelijk huisgehouden, en in Nieuw-Zeeland beleven we de vochtigste zomer die hier ooit is waargenomen. Het is hier de voorbije weken niet zo warm als in Australie geweest, hoewel de temperaturen ook hier vlotjes voorbij de 30 graden klommen. Momenteel is het alweer iets frisser, maar we hebben hier een tijd gekend dat de vogels niet over straat durfden lopen omdat ze bang waren om in de asfalt te blijven plakken. Zo snikheet dat iedereen van schaduwplek naar schaduwplek rende. Alsof je continu door een gigantische sauna loopt en je om de tien minuten afkoeling moet zoeken in een kledingswinkel met airco. Dat hete weer ging gepaard met een luchtvochtigheid die nog nooit eerder in Nieuw-Zeeland was gemeten, bijna 100 %. Slapeloze nachten, watervallen van zweet dat niet kan verdampen, ..., ondraaglijk. Vermits zelfs de minste inspanning met een flinke portie lichaamsvocht betaald moest worden, probeerde ik zo weinig mogelijk inspanning na mijn avonddouche te doen. Tanden poetsen, een fles met water vullen, ... alles doelbewust voor de douche, niet erna, gewoon maar om droog in bed te kunnen kruipen. Welnu, op een gegeven moment liep ik in de vroege namiddag over straat, en het viel me op dat heel wat leerlingen, vooral meisjes, (middelbare school) erbij liepen alsof het een frisse herfstdag was: hemd met lange mouwen, das, trui, enzovoort. Die leerlingen moeten hier in een uniform rondlopen dat uit een trui, een das en een hemd met lange mouwen bestaat ... bij temperaturen van 32 graden en meer en een luchtvochtigheid van bijna 100% ?! Bizar. Over scholen met een streng uniformregime gesproken, onwaarschijnlijk. Sommige straatbeelden kan ik gewoon niet goed begrijpen.
Intussen kijken we volop uit naar volgende maandag, want dan komt de moeder van de cruise schepen aanmeren in Auckland: de Queen Mary 2 (345 meter). In vergelijking met deze mastodont is de Titanic maar een vissersbootje van weinig betekenis. We hebben al wel meer grote cruise schepen gezien in Auckland, maar deze is natuurlijk de hoofdvogel, een unieke gelegenheid om de uitzoommogelijkheden van je fototoestel eens uit te testen. Foto's volgen later...

Groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Trip met Kiwiana Tours (verslag volgt later)

Met een groep Zuid-Koreanen op stap.


Dave, mijn baas, achter de BBQ in het hotel.


Het resultaat van zijn BBQ-kookkunst.


Onze bus van Kiwiana Tours.


De Waiotapu vulkanische vlakte.












Het bruisende water van de Waikato River


Een Maori-dorp dat op een vulkanische vlakte is gebouwd. Ik weet niet waarom, maar meestal gebruik ik liever de Engelse naam van sommige dorpjes dan de Maori-versie.


Zwaveldampen alom...







Bovengrondse graven (vanwege de vulkanische activiteiten)

Een traditionele Maori-krijger die ver weg van de Westerse wereld en het toeristische circuit leeft en die me een mooie schelp toont die hij net had gevonden. Hij heeft zijn tong uit zijn mond hangen om meer vocht te kunnen verdampen, want in zo'n vulkanisch gebied kunnen de temperaturen zeer hoog oplopen. Hij was bovendien ook buiten adem omdat hij net de Haka had gedaan, de Maori-oorlogsdans.

Mt. manganui met een schitterend uitzicht op het Mt. Manganui schiereiland.









Terug in Auckland, waar Kaat me heeft verrast met een romantisch diner ;-) Wat een lieve schat, echt een uit de duizend!!!

De wereld draait vierkant, of niet? Een kwestie van gezichtspunt, of niet?

Hoi iedereen,

Even een kort verhaal. Cleve Donegal, de man die elke ochtend om zeven uur zijn hond uitlaat in het Victoria Park, is een key account manager buitendienst bij een internetbedrijf met een sterk gevoel commerciele opportuniteiten. Op een gegeven moment komt hij een leuk meisje tegen in het park: Helen Eastwood. Hij ziet haar meteen zitten als gesprekspartner, want als assistente assortimentsmanager met het aansturen van presentatiemiddelen als specialisatie kan ze alles heel kleurig, fleurig en attractief verwoorden. Elke klank die ze uitslaakt spreekt letterlijk tot de verbeelding. Ze vormen een onverslaagbaar duo: de combinatie van Helen's aansturingskwaliteiten en Cleve's gevoel voor commerciele opportuniteiten resulteert al snel in de oprichting van EHG, een commercieel bedrijf dat een jaar na de ontmoeting in het Victoria Park is uitgegroeid tot de wereldwijde leider in oplossingen voor industriele proces industrie (sprong 1 in de tijd). Het bedrijf heeft een gezond beleid en maakt veel winst, alleen de dienst after-sales serviceactiviteiten draait vierkant. Helaas slagen Helen en Cleve er niet in om een geschikte service coordinator voor deze dienst te vinden; alle kandidaten die komen opdagen voor een sollicitatiegesprek blijken alleen maar op geld uit te zijn. Maar op een dag leert Helen via een blind-date-site John Marshall kennen, een ICT support helpdesk ingenieur met een indrukwekkende kennis van standaard software diagnostictools, wiens interventies vooral remote vanop de supportdesk worden gedaan. Door zijn geisoleerde, afstandelijke (remote) positie is hij op sociaal vlak nogal vervreemd van de wereld, maar die eigenschap blijkt uiteindelijk geen zwakte maar een sterkte te zijn, want door zijn sociale ongevoeligheid kan hij weerstaan aan de verleidingstechnieken van de geslepen verkoopsters van de concurrentie, hetgeen EHG's reputatie als oninneembaar fort alleen maar ten goede komt. De grootste aandeelhouder van EHG is Peter Brown, een geschiedenisleerkracht met een intellectuele voorkeur voor de Middeleeuwen. Vanuit financieel oogpunt is Brown allesbehalve geinteresseerd in EHG. De enige reden waarom hij al zijn spaargeld aan aandelen van het bedrijf heeft besteed was omdat hij de kans wilde hebben om als hoofdaandeelhouder de jaarlijkse bijeenkomst van aandeelhouders voor te zitten en de verzamelde massa toe te spreken. Waarom? Om zijn thesis te promoten natuurlijk. En om data te verzamelen voor zijn doctoraatsschrift. De thesis: "De toplaag van de hedendaagse actieve bevolking: natuurlijk geboren of in serres gekweekt?" Het doctoraatsschrift: "In hoeverre is het onderzoeksobject (indien een mens of een groep mensen) van een onderzoeker geinteresseerd in de onderzoeksresultaten van de onderzoeker?" De titels klinken misschien bizar en niet echt wetenschappelijk, maar ze staan wel op papier en smeken om gelezen te worden. Peter Brown is een goedhartig man die meer te weten wil komen over het ontstaan van de chaotische hedendaagse wereld, maar ironisch genoeg hebben zijn ideeen zich tegen hem gekeerd (sprong 2 in de tijd): de andere aandeelhouders hebben na het einde van Brown's speech uit beleefdheid geapplaudiseerd, maar een groot succes was het toch niet. Een klassieke geschiedenisleerkracht die met zijn gedachten in het verleden zit, hoort niet thuis in een moderne wereld. Zo'n man is als een versteende fossiel in een voorbijflitsend universum, een vreemde eend in de bijt die door iedereen met de middelvinger wordt nagewezen. Zijn thuis is de vitrinekast van een archeologisch museum, waar hij in alle glorie kan pronken tussen de andere prehistorische dieren die de zondvloed niet hebben overleefd. De moraal van dit verhaal lijkt me duidelijk genoeg, zodat ik er niet op terug hoef te komen. Laat ik wel duidelijk stellen dat Kaat en ik wel degelijk modernisten proberen te zijn: waaghalzen die zich in de chaos en de complexiteit van de hedendaagse wereld durven onderdompelen en met beide voeten op de grond proberen te staan. Door mijn ervaringen bij Kiwiana Tours ben ik mij daar des te meer van bewust geworden. Later meer daarover.

Groetjes vanuit (een zeer warm) Auckland,

Pieter

plannen in NZ (voorlopige definitieve versie)

Hoi iedereen,

Onze examenresultaten waren zeer goed (87 % totaalscore voor Kaat en 79% voor mij). Vijf maanden hard studeren hebben dan toch geloond :-). Kaat heeft met haar monsterscore nog maar eens bewezen dat ze een echte talenknobbel is. Zelf was ik ook zeer tevreden. Ook onze reis was een groot succes. Qua natuurschoon is Nieuw-Zeeland zo indrukwekkend en gevarieerd dat je er zeven weken lang kan rondreizen zonder dat het landschap in herhaling valt of het je begint te vervelen. Je valt er van de ene verbazing in de andere, dag na dag, bocht na bocht en kilometer na kilometer. Dichtbegroeide wouden, steppevlakten, hoge zandduinen, kokende modderpoelen, vulkanen, gletjsers, drijvende ijsschotsen, besneeuwde bergtoppen, brede valleien, indrukwekkende cliffen, angstaanjagende wolken, zonsondergangen in Rococo-stijl, kalme pinguins, nerveuze zeeleeuwen, overijverige zandvliegen, ongeasfalteerde bergweggetjes, exotische goudgele zandstranden, woeste rotskusten, gigantische golven, ..., zalig. Voor de mooie historische steden moet je echter niet naar Nieuw-Zeeland trekken, hoewel er hier en daar wel een kathedraal staat of een ander mooi gebouw. Op dat vlak is Italie (bijvoorbeeld) niet te verslaan!

Hoog tijd om een woordje uitleg te geven over ons verdere verblijf hier (algemeen overzicht onderaan).

Van 2 maart tot half mei heeft Kaat een internship (stage) bij Youth Law. Dit is een vereniging van advocaten in Auckland die jongeren met problemen begeleiden en (juridische) bijstand verlenen. Het gaat niet zozeer om jongeren die een crimineel feit hebben gepleegd, maar vooral om jongeren met familiale problemen, serieuze problemen op school, enzovoort. Kaat mag, mits toestemming van de jongere in kwestie, mee op stap met de advocaten naar de contactmomenten en de dossiers mee opvolgen en bespreken. Youth Law geeft bijstand aan jongeren die in een probleemsituatie zitten dat om een oplossing vraag, maar die geen advocaat door de overheid hebben toegewezen gekregen omdat de overheid alleen advocaten voorziet als het om een echt crimineel feit met minderjarigen gaat. Voor Kaat is dit een schitterende stage, omdat het midden in haar interessegebied ligt en ze later een job binnen de jeugdcriminologie wil gaan zoeken. Als je exact wil weten hoe Youth Law werkt en wat Kaat haar job daar precies is, kan je best een naar haar mailen. Kaat zal er ongetwijfeld meer over kunnen vertellen. Zelf ga ik van 20 april tot 15 mei de CELTA-cursus volgen. Dankzij de goede resultaten op de CAE-examens en een goede ingangstest hebben ze mij voor de cursus geselecteerd.

Vanaf volgende week maandag gaan we allebei aan de slag bij Kiwiana Tours, een reisorganisatie die ‘korte’ trips (vooral weekendtrips) in Nieuw-Zeeland organiseert. Kiwiana Tours is een klein familiebedrijfje met een gezellige sfeer dat in Auckland gevestigd is. We hebben iemand leren kennen die voor de organisatie werkt en wiens job deze week eindigt. Ze heeft voor ons een goed woordje gedaan en zo zijn we er - buiten het officiele circuit om - terechtgekomen. Na een goed interview zijn we tot een regeling gekomen die voor ons allebei wel interessant is. Kaat gaat er vanaf volgende maandag (09/02) tot 1 maart als betaalde werknemer aan de slag en van 2 maart tot 20 april neem ik haar job over. Tijdens die eerste maand dat zij er werkt help ik mee in de organisatie onder het statuut van stagiair. Als beloning mag ik (en Kaat) gratis mee op de trips die ze organiseren (waaronder interessante weekendtrips) en als ik het gidswerk tijdens die trips op mij wil nemen word ik er wel voor betaald. Dat gidswerk (in het Engels) zal dan vooral over de vulkanen en de geschiedenis van Nieuw-Zeeland gaan. Voor een historicus met een passie voor vulkanen die onder andere voor een cursus Engels naar Nieuw-Zeeland is gekomen, klinkt zoiets natuurlijk als muziek in de oren. Het is trouwens ook een interessante manier om op een aantal plaatsen te komen waar we nog niet geweest zijn. Als we niet meegaan op een trip, dan bestaat onze hoofdtaak erin om langs acht verschillende taalscholen (volwassenenonderwijs) in Auckland te gaan om de reizen te promoten, de geinteresseerde studenten in te schrijven, het geld te ontvangen, vragen te beantwoorden, enzovoort. De gegevens van de studenten die we tijdens ons scholenbezoek verzamelen moeten we daarna in de computer invoeren en dat is het zowat. Het is denk ik een aangename job, waarbij we op verschillende plaatsen komen en waarbij we voortdurend Engels moeten praten, waarvoor je geen extra opleiding nodig hebt (zodat je het voor een korte termijn kan doen) en het is een goede gelegenheid (voor mij vooral) om eens van de privee-sector te proeven. Begin maart, wanneer Kaat haar stage doet en ik dan haar betaalde job overneem, komt er een student uit Frankrijk die mijn taak dan zal overnemen in het kader van zijn stage. Het nadeel is dus dat ik tijdens de eerste maand niet betaald word, maar het gratis meereizen, het betaalde gidswerk en de jobzekerheid in maart en april maken het goed. Bovendien wordt het betaalde werk (Kaat in februari en ik daarna) beter betaald dan ‘druiven plukken’ of ‘borden wassen’, hoewel de lonen hier op zich wel lager liggen dan in Belgie. Het is een job waar we allebei veel aan zullen hebben en we kijken er in elk geval naar uit. Nuja, we zien wel hoe het allemaal loopt.

In Belgie wordt er veel geklaagd over de politiek en de lonen en vooral leerkrachten zijn ontevreden over de werkdruk en het bedrag dat op het einde van de maand op hun rekening verschijnt. De hedendaagse crisis heeft dat doemdenken alleen maar aangewakkerd. Wel, ik heb de indruk dat die crisis Nieuw-Zeeland nog harder treft dan Belgie. Sinds onze aankomst hier in september is de Nieuw-Zeelandse dollar als een zinkend schip de diepte ingegaan (tov de Euro). Het leven is hier naar ons aanvoelen even duur als in Belgie, maar de lonen liggen een stuk lager en de prijzen blijven maar stijgen. Tijdens het begin van onze reis moesten we 1.329 dollar betalen voor een liter benzine, zeven weken later moesten we daarvoor 1.629 dollar voor neertellen (in hetzelfde naftstation). Ok, toegegeven, de olie is hier - ondanks die prijsstijging - nog goedkoper dan in Europa, maar in een supermarkt geef je minstens evenveel uit. Nieuw-Zeeland heeft vooral last van zijn geisoleerde ligging aan de rand van de wereld. Het moet veel goederen invoeren en de hoge transportkosten beginnen dan door te wegen... Maar goed, ondanks alles heb ik het gevoel dat hier niet zo'n klaagcultuur heerst als in Belgie. De mensen zijn hier vriendelijk, ontspannen en proberen er gewoon het beste van te maken. Weet je, eigenlijk is het leven in Belgie veel beter dan de mensen denken. Zelfs als leerkracht kan je in Belgie een mooi leven leiden, ook al moet je non-stop een bende pubers trotseren, ook al verdien je maar een fractie van wat sommige ingenieur of computerspecialisten in de privee opstrijken, ook al word je (als mannelijke leerkracht) door het halve lerarenkorps met een verdachte blik bekeken als je een veertienjarig meisje een bemoedigende schouderklop geeft, ook al word je naar de directeur geroepen als je eens iets moeilijker huiswerk meegeeft en ook al kan je als leerkracht geschiedenis een klas in slaap wiegen met zo'n eindeloze preek als deze. Maar goed, time to release you!

Overzicht februari --> mei

* Kaat:
- 09 februari tot 1 maart: betaalde job bij Kiwiana Tours + hulp van mij
- 2 maart tot 15 mei: stage bij Youth Law

* Pieter:
- 09 februari tot 1 maart: onbetaalde job bij Kiwiana Tours + betaald gidswerk + gratis weekentrips (ook voor Kaat)
- 2 maart tot 19 april: betaalde job bij Kiwiana Tours + hulp van een student uit Frankrijk
- 20 april tot 15 mei: CELTA-cursus

Groetjes,

Pieter

(P.S. Nog even een schijnbaar foutje rechtzetten uit een van de vorige verslagen. Blijkbaar is de slimste mens ter wereld pas gisteren in Belgie bekend geworden. Om de een of andere reden is het nieuws vroeger tot in Nieuw-Zeeland doorgesijpeld, misschien door het tijdsverschil of de wenteling van de aarde. Soit.)