Vandaag zijn Kaat en Pieter 4 jaar samen!!!!

Voor de Lord-of-the-Rings-fans

Hey iedereen,

In december en januari gaan we rondreizen op het Noorder- en het Zuidereiland. Op de onderstaande foto's kan je zien op welke plaatsen Lord of the Rings is gefilmd.

--> Het noorden van het Zuidereiland.




--> Het zuiden van het Zuidereiland.




--> Het Noordereiland, behalve Auckland en het stuk ten noorden van Auckland.

--> De "Set Locations"

Volgende week geven we iets meer informatie over 'wanneer' we 'waar' zullen zitten...

Groetjes,

Pieter

Hey iedereen,

Auckland wordt wel eens de 'City of Sails' genoemd, maar als je de onderstaande foto's bekijkt is het duidelijk dat hier niet alleen zeilboten aanmeren. De onderstaande boot is de Millenmium (297 meter lang), zeer indrukwekkend...

Groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Het Laatste Nieuws uit Nieuw-Zeeland 22/11/2008

Hey iedereen,

Vanochtend kwam Kaat de kamer binnenwandelen met een zalig ontbijt op bed met alles erop en eraan: croissants, aardbeien, warme chocolademelk... en echte Belgische truffels! Hmmm. heerlijk, ik was volledig verrast. Het heeft me in elk geval veel inspiratie gegeven om jullie op de hoogte te brengen van het laatste nieuws uit Kiwi-land.

De ideale man...

Neen, neen, geen stress! Kaat hoeft zich nergens zorgen over te maken... Ik wil gewoon wat vertellen over de 'Kiwi bloke': de ideale man in Nieuw-Zeeland. De ideale Nieuw-Zeelander is handig, rustig en creatief. Hij klimt zelf op het dak als de dakgoot lekt en gaat met zijn vrouw en kinderen tijdens het weekend naar het strand om te barbecueen. Hij werkt hard tijdens de kantooruren, maar voor en na het werk trekt hij erop uit om te gaan vissen of te wandelen, om te genieten van de weelderige natuur in Nieuw-Zeeland. De kaftfoto van de 13de editie van de Lonely Planet toont een echte 'Kiwi bloke': een avontuurlijk type op een paard met een surfplank onder zijn arm, galloperend over het strand...

Een echt stereotype, maar het geeft wel de 'plantrekkersmentaliteit' of de 'help-yourself'-mentaliteit van het land weer. Nieuw-Zeeland werkt dan ook als een magneet voor avontuurlijk ingestelde jongeren van over heel de wereld die er een jaartje tussenuit trekken om zich eens helemaal uit te leven. Je begrijpt wel wat ik bedoel: kerels met een overvolle rugzak op hun rug, een gitaar in hun ene hand en een Working Holiday visum in hun andere hand, stevige stapschoenen, een halfverwilderde baard en een grote dosis levenslust. Ze proberen eerst wat geld in Auckland te verdienen als bordenwasser of ober. In de jeugdherberg ontmoeten ze leeftijdsgenoten met dezelfde wilde plannen en na een tijdje besluiten ze om samen een 'veertiende-hands-wagen' te kopen en er op uit te trekken. Tegen dat ze in Christchurch op het Zuidereiland aankomen is hun geld op en begint de wagen vitale onderdelen te verliezen..., dus gaan ze een tijdje aan de slag als druivenplukker om de portefeuille weer wat aan te dikken, enzovoort, enzovoort. Een jaar later vliegen ze terug naar huis met een koffer vol soeveniers en straffe verhalen.

Kaat en ik behoren tot een andere (iets voorzichtigere) groep van Nieuw-Zeeland-verkenners, denk ik, maar we voelen ons toch ook wel avonturiers :-)...

Een tekort aan water?

De overheid doet regelmatig een oproep om zuinig om te springen met het water. In sommige jeugdherbergen mag je maar 5 minuten onder de douche staan en in bijna alle gastgezinnen worden de studenten nadrukkelijk aangespoord om het watergebruik te beperken. Hoe is dat mogelijk?! Nieuw-Zeeland is zo'n groot land met zo weinig inwoners en er heerst hier niet echt een woestijnklimaat, integendeel! Het is hier juist zo groen door de overvloedige regenval. Hoe komt het dan dat we in Belgie zo kwistig met het water omspringen en dat men hier een traan verpinkt voor elke overbodige waterdruppel die in het afvoerputje verdwijnt? Ik heb het eens aan een aantal Nieuw-Zeelanders gevraagd en kreeg telkens hetzelfde antwoord: "the lack of infrastructure...". Nieuw-Zeeland is op infrastructureel vlak relatief laat tot ontwikkeling gekomen. De aanleg van autostraden, het opvangen van regenwater, electriciteitsvoorziening en GSM-ontvangst in afgelegen dorpjes, ...: het staat nog niet honderd procent op punt. De grote verbindingswegen tussen de steden op de kaart zijn in feite smalle kronkelwegen waarop je niet te snel mag rijden omdat er achter elke bocht een kudde schapen de weg kan versperren.

Maar ik wil geen verkeerd beeld geven. Nieuw-Zeeland is wel degelijk een rijk, westers land en de bevolking is hier gemiddeld genomen heel welstellend en tevreden... Er heerst hier gewoon een heel aparte sfeer door de geisoleerde ligging en de relatief recente (blanke) geschiedenis van het land.

Jingle Bells, Jingle Bells, jingle all the way...

Het is nog maar november, maar Nieuw-Zeeland baadt al in een gezellige kerstsfeer: rode slingers, levensgrote kerstmannen in de dakgoten, fonkelende lichtjes, ... Het voelt een beetje vreemd aan om in t-shirt onder een stralende zon door een winkelstraat te lopen en overal kerstprikkels op te vangen. Iets in mij zegt dan dat er iets niet klopt. De Nieuw-Zeelanders hebben zelfs hun eigen christmas tree, die in december helemaal tot bloei komt: de pohutukawa. Met zijn prachtige rode bloemen en met alle insecten die er zich tegoed doen aan de nectar heeft deze boom geen versiering nodig om tot leven te komen! Als we in december gaan rondreizen zullen we wel een aantal foto's publiceren van pohutukawa's in volle bloei.

Geschiedenis in Nieuw-Zeeland: Waitangi, Waitangi, Waitangi!

Moet ik mij schuldig of moreel onverantwoord voelen? Misschien wel. Ik ben hier te gast in een prachtig land en ik voel me bijzonder gelukkig, en toch doe ik bijna niets anders dan verslagen schrijven over de sociale, culturele en infrastructurele problemen van mijn gastland. Ben ik een zwartkijker of een verslaggever die objectief probeert te zijn? Er woedt een strijd vanbinnen, maar het vuur is niet allesverterend. Gelukkig maar.

Gisterenavond ben ik met Kaat naar een barbecue in Auckland geweest (heel gezellig). Ik heb er een tijdje met mijn morning teacher, haar man en haar dochter gepraat en de verhalen die ze vertelden over de lessen geschiedenis in het middelbaar onderwijs hebben me diep aan het denken gezet. Er wordt bijna uitsluitend over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland lesgegeven en nagenoeg alle projecten in alle studiejaren gaan over het Verdrag van Waitangi in 1840 (cfr. het verdrag tussen de Maori en de blanken om de landverdelingen te regelen...). Zelfs de dochter van onze leerkracht, die naar de internationale school van Auckland was geweest, kloeg hierover, en dat wil toch wat zeggen vermits deze internationale school nog zowat het meest 'internationale' geschiedenisleerplan van alle scholen heeft... Volgens onze leerkracht heeft dit vooral te maken met het 'schuldgevoel' van de Nieuw-Zeelandse (blanke) regering die zoveel mogelijk rekening probeert te houden met de grieven van de Maori. Eenvoudig geformuleerd: de blanken hebben het land van de Maori afgenomen en uit respect voor de Maori moet dit verhaal in alle klaslokalen weerklinken zodat het nooit vergeten wordt... Maar goed, ik baseer me voorlopig enkel op enkele verhalen die ik tijdens een barbecue heb gehoord, dus ga er voorlopig nog niet te veel op voort... Alhoewel, uiteindelijk draait het toch om wat mensen denken en voelen, nietwaar?

Maar goed, ik vermoed dat er de komende jaren het een en ander zal veranderen in Nieuw-Zeeland nu de linkse partijen in de oppositie zitten en National en Act hun no-nonsense beleid kunnen voeren. We zien wel. Eigenlijk is het moeilijk om in deze situatie te zeggen wat 'goed' en wat 'slecht' is. Sommigen zeggen dat de regering zich veel te veel laat doen door de Maori die per slot van rekening minder dan 15% van de bevolking uitmaken, terwijl anderen de respectvolle houding van de regering loven. We mogen niet vergeten hoe ingewikkeld de ganse zaak is en hoe gevoelig het ligt bij sommige mensen. In Belgie is er geen conflict tussen een "blanke bovenlaag" en "een oorspronkelijke bevolking met eigen stamgewoonten, een ander geloof, ...". Misschien leven er nog een aantal onontdekte Keltische stammen in de Waalse bossen, maar ik sta toch eerder sceptisch tegenover zulke verhalen. Wordt vervolgd...

Zonnige groetjes uit Auckland,

Pieter

Strand

Hey iedereen,

Ik wou nog even iets toevoegen aan de discussie over de stranden. Als we het strand in Belgie en Nieuw-Zeeland eerlijk willen verdelen zodat iedereen evenveel heeft, komen we tot de volgende cijfers (afgerond):

Nieuw-Zeeland: 4.5 meter strand / inwoner
Belgie: 0.5 centimeter strand / inwoner

Inderdaad vreemd dat er hier al die discussies ivm 'strandbezit' zijn en dat we in Belgie zo vredig samenleven aan de kust :-) ...

Groetjes,
Pieter

Een paar fototjes

Een prachtige regenboog boven Auckland. De andere helft paste niet meer op de lens.

Prachtige bloemen in de Wintergardens in Auckland Domain.

Kaat en Pieter in Auckland Domain op een zonnige zaterdag. Het weer is hier prachtig. 25 graden en veel zon.

Een van de vele prachtige zonsondergangen vanop Ponsonby Road

Verkiezingen

Beste allemaal,

Zaterdag is de bevolking van Nieuw-Zeeland massaal naar de stembus getrokken om te gaan stemmen voor een nieuwe regering. Labour en National zijn hier de grootste partijen en Labour regeert hier al 9 jaar lang. Helen Clark was tot nu toe de Prime Minister van Nieuw-Zeeland. Blijkbaar waren de mensen toch tevreden over haar leiderschap, vermits ze drie keer herkozen is. Of toch, de meeste mensen: onze juf van Engels, Ella, zei nog voor de verkiezingen dat als Labour opnieuw zou verkozen worden, ze zou verhuizen naar een ander land. Ik kan jullie bij deze mededelen, ze is nog steeds in het land. :) Wat natuurlijk wil zeggen dat Labour niet opnieuw verkozen is, maar dat National, met John Key als leider, de nieuwe leider is.

National had niet meteen de meerderheid zoals Obama in Amerika, maar door de zetels van andere, kleinere partijen, die met National coalitie voeren, hebben ze toch gewonnen. Het lijkt dat mensen over heel de wereld verandering willen wat politiek betreft. Het is zowaar te voelen dat de wereld in een soort crisis zit. De bevolking gaat radicaal anders stemmen dan ze normaal doen. Eerst Amerika, nu Nieuw-Zeeland, en misschien volgt Europa ook wel, en de rest van de wereld. Ik ben niet meer zo goed op de hoogte van de Belgische politiek, maar mijn herinnering is nog haarscherp over het feit dat het daar toch een hele choas was toen we vertrokken.

Op deze website http://www.national.org.nz/, kunnen jullie alles lezen over het beleid van de nieuwe partij. Labour en National zijn allebei centrum-gerichte partijen en er zijn dus geen extreme verschillen in hun beleid. Het grootste verschil tussen beiden is waarschijnlijk dat National de taksen wil verlagen en meer vrijheid wil geven aan de bedrijven om zichzelf te ontwikkelen, terwijl Labour eerder de taksen wou verhogen om een beter welvaartssysteem te creeren voor iedereen. Verder wil National ook harder optreden tegen criminaliteit. Een voorbeeld hiervan is dat ze de voorwaardelijke vrijheid (vrijgelaten worden voordat de hele straf is uitgezeten) willen beperken. Iemand die een geweldsdelict pleegt bijvoorbeeld, en die daarvoor al eens is gestraft voor een ander geweldsdelict, zal zijn hele straf moeten uitzitten.

Het valt dus af te wachten of er een positieve verandering gaat komen voor de Nieuw-Zeelanders. Ik ben in ieder geval blij dat Barack Obama in Amerika verkozen is. Hopelijk kan hij een positieve verandering brengen en zich meer concentreren op wat de bevolking van Amerika nodig heeft, in plaats van zich vooral te richten op andere landen. Ik vind het in ieder geval een hele vooruitgang dat een zwarte president is geworden van Amerika. Hopelijk betekent dat dat mensen verder denken dan ras en huiskleur!

Groetjes, Kaat

De Sky Tower: geel of oranje in november?

Hey iedereen,

De Sky Tower in Auckland is het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. Dat klinkt heel spectaculair, maar zo verbazingwekkend hoog is hij nu ook weer niet, want op het noordelijk halfrond zijn er talloze gebouwen die hoger zijn dan de Sky Tower.

Elke maand heeft de Sky Tower een andere kleur. Tijdens de verkiezingsmaand november zorgt men er telkens voor dat de Sky Tower een kleur heeft die niet in verband met een bepaalde politieke partij kan worden gebracht, om een neutraal standpunt in te nemen. Echter, de eerste dag van november zag de Sky Tower geel, de kleur van 'Act', een rechtlijnige partij die met zijn zero-tolerance beleid een einde wil maken aan de criminaliteit in Nieuw-Zeeland... Het heeft twee dagen geduurd voor het bestuur van de Sky Tower deze vergissing heeft ingezien. Sinds 3 november ziet de Sky Tower oranje, een echte neutrale kleur!

Vanavond gaan we vanuit ons raam in de living van het vuurwerk in Auckland genieten, want ze vieren hier Guy Fawkes Day.


Groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Conflicten met de Maori

Hey iedereen,

Diegenen die vinden dat ze al genoeg hebben gelezen over de Maori's kunnen dit bericht gerust overslaan, maar voor de anderen heb ik nog een interessante verhaal bewaard dat duidelijk aantoont hoe twee culturen met elkaar in conflict kunnen komen...

Ergens op de weg tussen Hamilton en Auckland is er een gevaarlijke plaats waar veel (dodelijke) accidenten gebeuren. Daarom besloot de overheid een tijdje geleden om op die plaats een nieuwe weg aan te leggen zodat de verkeerssituatie er veel veiliger zou zijn. Helaas hebben ze de werkzaamheden moeten onderbreken wegens massaal protest van de Maori's. De Maori's waren namelijk bang dat de arbeiders en de graafmachines de rust van het monster Tafina zouden verstoren. De regering zat toen in een bijzonder moeilijk parket en moest kiezen tussen "een veilige weg" enerzijds en "respect betuigen voor het geloof van de Maori's" anderzijds. Uiteindelijk heeft de regering de genegenheid van het monster kunnen afkopen door een dikke cheque uit te schrijven voor de plaatselijke Maori-stam. Bij veel Nieuw-Zeelanders is dat in het verkeerde keelgat geschoten. Ze vinden dat de Maori's misbruik maken van hun geloof en dat het hen alleen maar om het geld te doen is. En zo zijn er nog voorbeelden, zoals duinen die niet betreden mogen worden omdat het zand er heilig is, of andere gebieden waar de geesten met rust moeten worden gelaten. Sommigen zeggen dat de overheid zich te veel laat doen door de Maori's, maar de Maori's maken nu eenmaal deel uit van de bevolking en de Maori-stemmen tijdens de verkiezingen kunnen van doorslaggevend belang zijn! Het is in elk geval een feit dat de Maori in Nieuw-Zeeland het beter hebben dan de Aboriginals in Australie.

Groetjes,

Pieter

Conflict tussen Maori en blanken, deel 2 (slot)

(gelieve eerst de twee vorige artikels lezen)

Het landconflict duurt dus tot op de dag van vandaag voort. De regering doet echter veel toegevingen en regelmatig worden er bepaalde stukken grond aan Maoristammen teruggegeven. Zo heeft de regering een tijdje geleden Lake Rotorua, een mooi meer op het Noordereiland, aan de Maori geschonken. De Maori mogen er nu gratis vissen en de andere Nieuw-Zeelanders moeten geld aan de plaatselijke Maoristam geven om er te vissen. Ik weet niet hoe alles precies in elkaar zit, maar mijn afternoon teacher zei dat de Maoristam in Rotorua niet alleen Lake Rotorua maar ook een dikke cheque heeft ontvangen. Volgende week zaterdag zijn het verkiezingen in Nieuw-Zeeland. Waarschijnlijk zullen zowel Labour als National er niet in slagen om een absolute meerderheid te behalen. Dat is een goede zaak voor de Maori Party, want als begeerde coalitiepartner kan het natuurlijk een aantal eisen stellen (hoewel dit mes aan twee kanten snijdt...). Als je naar het partijprogramma van de Maori Party kijkt, dan valt het op dat ze vooral een eerlijke toepassing van het verdrag van 1840 willen, althans van de Maoriversie van dit verdrag... En zo blijft het conflict maar aanslepen.

Het probleem is dat Nieuw-Zeeland de laatste jaren op cultureel vlak sterk veranderd is. Het land - en vooral Auckland - wordt letterlijk overspoeld door Aziaten en Islanders (mensen van de Pacifische eilanden). Uiteraard vinden deze nieuwkomers het niet eerlijk dat de Maori zomaar geld en land krijgen omwille van negentiende-eeuwse toestanden, terwijl de nieuwkomers zelf niets krijgen. Veel (arme) Islanders zijn ontevreden met deze "positieve discriminatie" van de Maori. Ze zeggen dat we naar het heden en de toekomst moeten kijken en dat alle burgers van Nieuw-Zeeland op dezelfde manier behandeld moeten worden.

Zo zijn we bij een van de 'key issues' in Nieuw-Zeeland aanbeland: in hoeverre moet men rekening houden met de geschiedenis? Er gaan stemmen op dat de Maori maar tot 2015 (of 2020) landclaims mogen indienen bij de overheid. Daarna kan er met een schone lei worden begonnen. Maarja, de Maori vinden die deadline natuurlijk veel te vroeg... Mij lijkt het in elk geval tijd genoeg, maar goed, ik ben geen Maori. Trouwens, hoe zit het met Belgie? Elke Vlaming moet een deel van zijn belastingsbijdrage afstaan aan Wallonie. Misschien kunnen we dat geld beter naar Congo sturen als vergoeding voor het wanbeleid van Leopold II in de negentiende eeuw... Of zijn wij als Belgen niet verantwoordelijk voor die wantoestanden, want Congo was in de negentiende eeuw eigenlijk geen kolonie van Belgie maar eerder privee-bezit van de koning. Hoor je de discussies al losbarsten? Waar stopt de geschiedenis en waar begint de toekomst? Het lijkt een discussie zonder eind.

Groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Conflict tussen Maori en blanken, deel 1

(gelieve eerst het vorige artikel lezen)

Hoi iedereen,

Zoals beloofd wil ik met een concreet, hedendaags voorbeeld de rode draad tussen 'vroeger' en 'nu' aantonen. Maar eerst een korte voorgeschiedenis...

Hoewel de Maori claimen de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland te zijn, gaat hun geschiedenis niet zo heel ver terug. Archeologen nemen aan dat de eerste Maori-stammen rond 1300 na Christus in Nieuw-Zeeland zijn gearriveerd. Ze waren er in elk geval voor de Engelsen, die er zich pas in de negentiende eeuw hebben gevestigd, hoewel James Cook er al in 1769 was geweest.

Om bloedige oorlogen te vermijden en om de landverdeling 'eerlijk' te doen verlopen, hebben de Maori-stammen en de Engelse regering in 1840 een verdrag ondertekend. Er waren echter twee versies van het verdrag (een Maori-versie en een Engelse versie) die door de betrokken partijen verschillend werden geinterpreteerd. Het gevolg laat zich niet moeilijk raden: conflicten, landoorlogenm gediscussieer, enzovoort. Sinds 1840 is er vanalles gebeurd in Nieuw-Zeeland, maar de discussies over het verdrag en de landconflicten duren tot op de dag van vandaag voort...

In wat volgt wil ik aantonen hoe dit conflict de hedendaagse politiek in Nieuw-Zeeland beinvloedt. De Maori Party in New-Zeeland (politieke partij) bestaat nog maar vijf jaar. In de periode daarvoor was er geen specifieke politieke partij voor de Maori's, hoewel de socialistische partij Labour het voor de Maori's opnam. Dat is niet verwonderlijk, want de socialisten ontfermden zich over de armen en de Maori waren - en zijn - over het algemeen minder welstellend dan de blanken in Nieuw-Zeeland. Er zetelden zelfs enkele Maori in het partijbestuur van Labour.

Echter, vijf jaar geleden, toen de socialisten aan de macht waren in Nieuw-Zeeland (Helen Clark), heeft men een controversiele wet goedgekeurd: de "Foreshore and Seabed Act". Deze wet heeft echter voor een breuk gezorgd binnen de socialistische partij, zodat de Maori zich van de 'socialisten' hebben afgescheurd en zelf een partij hebben opgericht.

Maar goed, laten we even wat gas terugnemen. Om de "Foreshore and Seabed Act" te kunnen begrijpen, moeten we even terugkeren naar de landconflicten tussen de Maori en de blanken in Nieuw-Zeeland. Als protest tegen de oneerlijke landverdelingen hadden veel Maori die aan de zee woonden een stukje strand voor zich opgeeist en het afgespannen met een omheining. De andere bewoners van Nieuw-Zeeland waren echter bang dat de Maori met alle stranden zouden gaan lopen en dit heeft tot heel wat conflicten geleid. Onze afternoon-teacher zei me gisteren dat sommige Maori op een gegeven moment met een geweer over hun strand liepen om ongewenste bezoekers af te schrikken.

De socialisten meenden dat iedereen toegang moest hebben tot het strand en "Foreshore and Seabed Act" bepaalt dus dat niemand het recht heeft om een stuk strand voor zich op te eisen. De Maori waren uiteraard ontevreden en hebben, zoals vermeld, hun eigen partij opgericht. Toch stemmen heel wat Maori die niet wakker liggen van de zee (maar wel van sociale maatregelen) voor Labour, zodat de socialistische partij nog steeds de grootste partij is, hoewel het verschil met National miniem is.

Het verhaal is nog niet af, maar ik wil het even onderbreken voor een korte reiservaring. Toen we op Waiheke Island waren wilden Kaat en ik naar een bepaalde baai met een idyllisch strandje gaan. Jammer genoeg konden we het strand niet bereiken omdat alle paden (en een geasfalteerde weg) die naar de baai gingen afgesloten waren met een bord "privaat grondgebied". Ten einde raad hebben we een lokale Nieuw-Zeelander om uitleg gevraagd en hij zei dat een miljonair de ganse baai had opgekocht en een villa op het strand had gebouwd. "Maar", zei hij, "als je naar de volgende baai gaat en over de rotsen klimt kan je wel tot op het strand komen". We hebben toen wel over enkele rotsen geklauterd, maar zijn niet tot op het strand gegaan...

Dit verhaal toont aan hoe absurd de situatie soms is. Veel rijke Nieuw-Zeelanders hebben in de praktijk een privee-strandje (zeker als het aan beide kanten door kliffen wordt afgeschermd) omdat alle toeganswegen over land tot het strand op privaat grondgebied liggen. Maar als je een kajak hebt en je kan het strand via de zee bereiken, dan kan niemand je daar wegjagen, want het strand in Nieuw-Zeeland is van iedereen! Tot zover... Volgende keer het tweede (en laatste) deel van het verhaal!

Groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Enkele bedenkingen

Hoi iedereen,

Bedankt voor de positieve reacties, dat doet deugd. Als je een thesis over parochiegeschiedenis schrijft, dan word je in het beste geval eens vermeld in een voetnoot van een andere thesis. Maar als je iets op een weblog schrijft terwijl je aan de andere kant van de wereld zit, zijn er ineens een hele hoop mensen die meedenken, meevoelen en meediscussieren. Heel aangenaam! Soms denk ik dat mijn teksten nogal saai en langdradig zijn, maar gelukkig denken jullie er iets positiever over.

Om eerlijk te zijn schrijf ik de 'berichten' niet alleen voor julie, maar ook voor mezelf. Jullie reacties werpen soms een ander licht op de zaak en het is altijd verrijkend om je eigen gedachten wat bij te stellen.

Het klinkt misschien raar, maar ik voel dat ik hier anders over bepaalde dingen nadenk dan in Belgie. Voor de Nieuw-Zeelanders is Belgie even (on)belangrijk als Nieuw-Zeeland voor de meeste Belgen. Uiteraard moet je niet naar Nieuw-Zeeland komen om dat te weten, maar er is een groot verschil tussen iets 'weten' enerzijds en iets 'ten volle beseffen' of 'voelen' anderzijds... Persoonlijk zie ik Belgie als een bijzonder ingewikkeld, klein land waar de mensen ondanks de (taalkundige) conflicten vredig samen leven. In Nieuw-Zeeland leven de mensen ook vredig samen, maar de politieke situatie is hier iets minder complex. Ik heb de indruk dat ik de politiek hier beter kan volgen dan in Belgie, ook al voelde ik me twee maanden geleden nog als een alien op een vreemde planeet! (nu nog een beetje)

Omdat Nieuw-Zeeland zo'n geisoleerd eiland in een uithoek van de wereld is, is het niet continu overrompeld geweest door allerlei volkeren en veroveraars. Daarom is de geschiedenis van dit land relatief recent en eenvoudig te begrijpen (hoe moeilijk en pijnlijk het ook voelt om zoiets te formuleren als historicus). Europa is op dat vlak veel chaotischer; Anne zal daar als gids van Luxemburg wel over kunnen meespreken! Een voordeel van die relatief 'eenvoudige geschiedenis' is dat je hier gemakkelijker kan zien hoe het verleden doorwerkt in het heden. Kortom, de rode draad tussen 'toen' en 'nu' is iets transparanter. Althans, dat is mijn ervaring. Maar goed, genoeg geschiedkundige prikkels voor vandaag. Hoog tijd om van een goede kop chocomelk te genieten! Volgende keer wil ik iets vertellen over een conflict tussen de Maori en de blanken om alles iets concreter te maken.

Groetjes, Pieter