Reisplannen

Hoi iedereen,

Ik weet dat jullie het allemaal heel druk hebben, maar voor diegenen die onze uitstapjes om de een of andere reden willen meevolgen op een atlaskaart geef ik kort weer waar we in december en januari zullen zitten. De onderstaande data hebben we vastgelegd (de accomodatie en activiteiten zijn dus geboekt, indien nodig). Vooral in de natuurparken is het noodzakelijk om op voorhand een plaatsje in een berghut te reserveren. Het Tongariro Park is een uitzondering. Daar werkt men met een ander systeem. Als je vroeg in de berghut arriveert heb je kans om op een goede matras te slapen. Wandelaars die later arriveren worden opgestapeld in de keuken, de badkamer, de gang, enzovoort en als er echt geen plaats meer is om nog ergens een slaapzak te leggen kan je altijd nog onder de mooie sterrenhemel slapen. Vooral in het hoogseizoen blijken de berghutten in Tongariro bijzonder sfeervol te zijn... Nieuw-Zeeland op z'n Afrikaans! ;-)

12/12/2008: vertrek vanuit Auckland

16/12/2008: bezoek aan White Island (vulkanisch eiland, 50 km van de oostkust van het Noordereiland)

19-22/12/2008: vierdaagse trektocht in Tongariro Park (een park met een aantal vulkanen, meer centraal/zuidelijk op het noordereiland)

24-25/12/2008: kerstmis in Wellington (in het uiterste zuiden van het noordereiland)

31/12/2008 en 01/01/2009: nieuwjaar in Christchurch (oostkust van het zuidereiland)

12-15/01/2009: vierdaagse trektocht in Fjordland: de Keppler Track (een groot natuurpark in het uiterste zuiden van het zuidereiland)

De gaatjes tussen deze data zullen we ter plekke opvullen!

Zonnige groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Hoe kan je Maori's en Islanders herkennen?

Hoi iedereen,

Alles goed in Belgie, Tanzania, Frankrijk, Spanje en Luxemburg? Sorry dat ik nog niet op alle vragen heb kunnen antwoorden, maar beetje bij beetje probeer ik jullie toch van wat informatie te voorzien.

Het is niet zo gemakkelijk om een 'typische' Maori te beschrijven. Maori zijn donker van huidskleur, maar niet zo donker als mensen uit bijvoorbeeld Midden-Afrika. Ze zijn eerder lichtbruin van kleur en sommigen hebben tatoeages op hun gezicht. Als we in december in Rotorua zitten (een stad op het noordereiland) zal ik een aantal foto's van Maori trekken, want daar leven er bijzonder veel. Als je door Auckland wandelt dan valt het op dat er hier heel veel dikke, grote mensen zijn met lichtbruine huidskleur, zeer donker haar, een rond gezicht en bolle wangen. In het begin dacht ik dat dat deze mensen Maori waren, maar meestal blijken het 'Islanders' te zijn: mensen van Fiji, Vanuatu, Tonga, Samoa of een ander Pacifisch eiland. Als ik zeg dat deze mensen vaak 'dik' zijn, druk ik me nog zeer bescheiden en zacht uit; ze zijn echt reusachtig. En ze trekken allemaal als twee druppels op elkaar; het is precies alsof je dezelfde persoon honderd keer tegenkomt op straat, telkens met andere kleding... In een rapport van het WHO heb ik gelezen dat de bevolking van de Pacifische eilanden Tonga en Nauru gemiddeld genomen (wereldwijd) het dikst is; negen op de tien volwassenen lijden daar aan overgewicht (BMI > 25). Over het algemeen wordt dit toegeschreven aan de ongezonde eetgewoonten van de mensen op de Pacifische eilanden: veel fastfood en gefrituurd eten. Mijn leerkracht vertelde eens dat veel Islanders 's ochtends, s' middags en 's avonds gefrituurd eten nuttigen. Het probleem is dat "dik zijn" in sommige culturen als een teken van rijkdom wordt beschouwd en de mensen de kilo's er liever zien bijkomen dan dat ze verdwijnen. Het lijkt me allemaal niet zo gezond; voor dietisten is er hier werk genoeg denk ik. Dus, om een lang verhaal kort te maken: Maori en Islanders kan je - algemeen beschouwd - aan de kilo's herkennen. Maar we mogen mensen hier natuurlijk niet op vastpinnen: er zijn uiteraard ook dikke Maori's en ik vermoed dat er ergens ook wel slanke Islanders rondlopen... Het is in elk geval een interessant gegeven om meer diepgaand te bestuderen!

Groetjes, Pieter

Halloween party

Hey,

Gisteren was het de halloween party van onze school. Alhoewel halloween officieel op 30 oktober is, hebben wij het gisteren gevierd, omdat woensdag altijd de uitgangsavond is op school. Het was echt heel leuk. De foto's zullen wel voor zich spreken. Ik had zin om de andere kant van mijn karakter te laten zien en Pieter zo te zien ook :) Veel mensen wilden met hem op de foto en velen vroegen zich ook af wie hij nu was... Ze zijn het wel redelijk vlug te weten gekomen, want het was een beetje te warm om het masker heel de avond op te houden. We kregen rond 19u30 pizza's geserveerd, want dat zat in de prijs inbegrepen en we hadden ook recht op twee gratis drankjes. En dat allemaal voor de prijs van 5 euro per persoon. Mooi meegenomen. We zijn om 23 uur doorgegaan, want vandaag moesten we er weer vroeg uit. Het was lang geleden dat ik me nog verkleed had, maar het was weer is een leuke ervaring :)

Hier enkele foto's van het halloween-feest:

Kaat en, als ge hem njiet zou herkennen, Pieter :)
Kaat als witch
Pieter met onze lerares Ella

Een paar andere costuums. De panda heeft de prijs gewonnen voor beste costuum!

Onze klas

Groetjes, Kaat.

Auckland museum

Hoi iedereen,

Je wil je algemene kennis wat bijschaven dus ... wandel je een museum binnen. In de eerste zaal bekijk je alle voorwerpen zeer grondig en lees je de bijhorende informatie met gretige ogen. Maar na de derde zaal begint alles vaag te worden en als het een beetje meezit kan je nog net de titels van de informatiepanelen lezen. Vanaf dan gaat het alleen maar bergaf totdat je het beruchte 'museumsaturatiepunt' bereikt. Totaal overprikkeld en smachtend naar verse lucht baan je je een weg door de laatste zaal op zoek naar een frisse pint.

Wel, het Auckland Museum behoort tot een andere categorie. Er is veel te zien, maar je geraakt niet overprikkeld door de informatie. Bijzonder aangenaam. Er waren vier dingen in dit museum die mij diep geraakt hebben. Laten we een korte tocht maken door het verleden!

1. Moa

Toen ik oog in oog met deze reusachtige vogel kwam te staan, werd ik helemaal stil vanbinnen. Met zijn hoofd ergens in de stratosfeer had hij mij al van ver zien aankomen. Zijn machtige blik, zijn gespierde poten, ... indrukwekkend! Deze vogel zou je spontaan ergens in het Krijt- of het Juratijdperk plaatsen, maar hij is veel minder oud. Enkele eeuwen geleden liep hij hier nog rond. De Maori hebben er echter zo intensief op gejaagd dat hij nu uitgestorven is. Ook deze uithoek van de wereld is dus niet gespaard gebleven van... De romantische ziel in mij begint dan weg te dromen. Wat als Nieuw-Zeeland nog niet ontdekt zou zijn? Dan zou dat beest nog door de bossen lopen, als een dinosaurus jagend op... euhm... op... planten (de Moa was herbivoor). Goed, terug naar de realiteit. In Nieuw-Zeeland doet het gerucht de ronde dat er nog Moa's zouden rondlopen, in afgelegen bergstreken, maar dat is tot nu toe nog niet bewezen. De Moa in Nieuw-Zeeland is zoiets als het monster van Loch Nes in Schotland; intrigerend, maar... Tot zover de Moa.

2. Een oorlogskano van de Maori

In deze prachtige oorlogskano konden 100 krijgers zitten. Hij is 25 meter lang en volledig versierd met houtsnijwerk. Deze kano's zijn gemaakt van een enkele boomstam die ze hebben uitgehold. De kano's werden zelfs gebruikt om grote tochten over de Pacifische oceaan te maken. Bijzonder indrukwekkend! Het feit dat ze zo'n reusachtige boot uit een boomstam kunnen maken is niet zo verwonderlijk, want Nieuw-Zeeland heeft de langste bomen ter wereld (als we de sequoia's in Amerika even vergeten), met bijzonder dikke stammen. Het blijft natuurlijk een indrukwekkend staaltje van vakmanschap.

3. Vlinders

Dit zijn jammer genoeg geen Nieuw-Zeelandse vlinders, maar ze zijn bijzonder prachtig. Als je naar deze vlinders kijkt moet je toegeven dat Moeder Natuur zeer artistiek is. Wie of wat zorgt ervoor dat die vlinders zo mooi zijn? Wat zit daarachter? Zouden deze vlinders van elkaars kunstwerken genieten? Ergens voel ik me alsof ik mijn 'moraal' moet laten onderzoeken; ik zit daar naar een kerkhof van dode dieren te kijken en het enige dat ik voel is innerlijke vreugde bij het aanschouwen van zoveel schoonheid.

4. Algemeen (Maori cultuur)

Het houtsnijwerk van de Maori is onbeschrijfelijk mooi. In het maorihuis op de foto was elke vierkante centimeter op de een of andere manier versierd, en toch was het heel rustgevend om in dat huis te zitten. Toen ik dit huis binnenwandelde waande ik me ergens in een geheimzinnige tempel midden in een uitgestrekt regenwoud. In de verte weerklonken de oorlogskreten van Maorikrijgers die op Moa's jaagden... Zalig.

Eigenlijk, of je nu in Nieuw-Zeeland, of in Mexico, of in Tervuren, of ergens anders door een geschiedkundig museum wandelt, je krijgt altijd hetzelfde te zien. Ook de verhalen en de gebeurtenissen zijn min of meer van dezelfde aard. Het gaat meestal om een bepaald volk dat uit verschillende stammen bestaat. Ze geloven in verschillende goden en doen allerlei magische rituelen. Ze hebben mooi houtsnijwerk (meestal met een religieuze betekenis) en jagen op wild met speren en pijl en boog. De verschillende stammen strijden onderling voor de beste stukjes grond en de ouderen genieten veel respect en aanzien. Ze hebben allerlei mythes die het ontstaan van de aarde of de natuurelementen verklaren. Dan komt er een boot met Westerse avonturiers die er andere ideeen en gewoonten op nahouden en die na verloop van tijd het gebied inpalmen. Na een aantal oorlogen wordt er een verdrag gesloten waarin beide partijen een beetje water bij de wijn doen, hoewel er toch altijd een partij is die uiteindelijk met de beste wijn gaat lopen. Na de avonturiers, de missionarissen en de goudzoekers arriveren de toeristen die continu foto's trekken terwijl ze naar de traditionele dansen kijken. Na de voorstelling kopen ze een klein houten beeldje dat hen geluk in het verdere leven zal brengen en vervolgens reizen ze verder naar de volgende attractie. Sorry dat ik er zo ongenuanceerd over praat, maar in grote lijnen komt het hier toch op neer. En dat is ok, denk ik. Zo evolueren de dingen nu eenmaal en ik denk dat het goed is dat mensen de wereld rondreizen om uit te zoeken hoe 'anders' het 'andere' eigenlijk is. Hehe, toen ik het Maorihuis binnenwandelde dacht ik in eerste instantie aan "foto's trekken". Pas nadat ik alles op de gevoelige plaat had vastgelegd, drong de mysterieuze omgeving tot me door. Een unieke ervaring, maar toch vreemd...

Groetjes,

Pieter

Foto's

Hey,
Nog even enkele foto's van Auckland :-)


- De jachthaven van Auckland.


- Een Australische vogel die in een boom in onze tuin kwam zitten.


- Auckland, Rangitoto en een mooie regenboog.





- Prachtige zonsondergangen in Auckland.

Groetjes,
Pieter en Kaat

Verdere plannen in Nieuw-Zeeland

Hey iedereen,

Na onze trip naar Coromandel hebben we geen mooie foto's meer van dit prachtige land op onze blog geplaatst. We hebben ook geen grote uitstappen voor de komende weken (weekends) gepland, dus voor de volgende lading foto's van mooie landschappen zullen jullie moeten wachten tot december, vrees ik. We willen ons de volgende weken volledig op de CAE-examens concentreren en na de examens, van 12 december tot 30 januari, gaan we Nieuw-Zeeland volledig uitkammen... De eerste twee weken van onze reis gaan we het Noordereiland verkennen en in januari zakken we af naar het Zuidereiland. Het Noordereiland heeft heel wat te bieden. We plannen onder meer om naar White Island te gaan. Dit is een vulkanisch eiland op 50 kilometer van de oostkust van Nieuw-Zeeland. Het schijnt er echt prachtig te zijn: zwaveldampen, woeste golven, en een vulkanisch landschap met rotsen, meertjes en riviertjes in allerlei kleuren door de chemische reacties. Op het noordereiland gaan we ook een vijdaagse wandeltocht in het Tongariro Park doen, waarbij we onder andere Mount Doom (de vulkaan van in Lord of the Rings) gaan beklimmen. Sommige vulkanen in Tongariro Park zijn heel actief (cfr. de grote uitbarsting van de Ruapehu in 1996), dus dat ziet er ook veelbelovend uit. Het Zuidereiland is heel verlaten; de meeste mensen wonen immers op het Noordereiland. De 'autostraden' daar blijken niet breder te zijn dan de Ranstsesteenweg waarbij je van tijd tot tijd moet stoppen omdat er een kudde schapen de weg verspert. Ik kijk er echt naar uit om de grote vlakten en de Nieuw-Zeelandse alpen te verkennen. We hebben er even aan gedacht om een goedkope auto te kopen en na twee maanden terug te verkopen, maar we hebben uiteindelijk besloten om een auto te huren met volledige verzekering. Heel wat toeristen die hier langer verblijven kopen een autotje voor 700 of 800 Euro, maar dat zijn dan echte wrakken en als er iets kapot is of als de auto het helemaal begeeft zit je echt wel in de miserie... Dan kunnen we voor dezelfde prijs beter een autotje huren voor twee maanden met de garantie dat we een nieuwe wagen krijgen als er iets gebeurt en we volledig verzekerd zijn voor ongevallen. We geloven ook niet echt in het verhaal van "de auto terug verkopen voor dezelfde prijs". Na een trip van twee maanden gaat de auto veel minder waard zijn. Bovendien is er nu een relatief grote vraag naar 'goedkope auto's' (met de grote vakantie voor de deur) en zal er in februari een relatief groot aanbod van auto's zijn (met de grote vakantie achter de rug). Qua vraag-aanbod situatie ziet dat er dan niet zo gezond uit als je hem voor dezelfde prijs wil verkopen als de aankoopprijs... Het openbaar vervoer is hier heel duur en je kan alleen maar van de ene stad naar de andere gaan (zonder onderweg op de mooie plaatsen uit te stappen), dus dat is niet echt een optie... We moeten hier wel links rijden, maar de wegen zijn zo rustig dat het in sommige gebieden een verademing is om eens een tegenligger tegen te komen (heb ik van iemand gehoord), zeker op het Zuidereiland. Dus dat is wel een voordeel.

In februari is het terug bittere ernst. Kaat wil dan een internship doen en is momenteel een sollicitatiebrief aan het opstellen om te kunnen werken rond jeugdcriminologie en herstelrecht. Ze is zich duidelijk rond die thema's aan het specialiseren en ik vind de visie die daarachter schuilt (mensen kansen geven, herstelgerichte bemiddeling, ...) zeer de moeite waard. Echt interessant om zo allemaal mee te volgen. Zelf ga ik dan een TEFL-cursus volgen, maar het is nogal ingewikkeld. TEFL is een soort van koepelterm voor een aantal cursussen en voor een aantal cursussen (waaronder degene die ik wil volgen) moet men een CAE-certificaat voorleggen voordat men eraan mag deelnemen. Het probleem is dat het twee maanden duurt vooraleer we de resultaten van onze CAE-examens krijgen (februari dus), dus dat wordt spannend in februari om het resultaat te ontvangen en dan alles georganiseerd te krijgen... (Ik zou het echt vreselijk vinden als ik er niet door zou zijn, maar daar wil ik nu niet aan denken) Ook zijn de exacte data van de cursussen in 2009 nog niet vrijgegeven, maar er zijn er meerdere per jaar... Nuja, het is een beetje chaotisch, maar we komen er wel uit. Met een TEFL-certificaat zal ik gemakkelijker buiten Belgie (indien nodig) een job kunnen uitoefenen en criminelen zijn er overal, dus dat opent perspectieven voor ons beiden als Kaat of ik een jobaanbieding in het buitenland zou hebben. In die zin is een internship in een Engelstalig land ook heel waardevol voor Kaat. Persoonlijk zie ik me nog niet in Nieuw-Zeeland wonen voor de rest van mijn leven. Het is wel een mooi land en ik beleef hier een zalige tijd, maar je zit hier echt in een uithoek van de wereld en dat heeft ook een aantal nadelen. Er zijn nog andere mooie plaatsen in de wereld waar ik veel nuttiger kan zijn. Maar goed, we zien wel. Een mensenleven is moeilijk te voorspellen en maakt soms rare kronkels, dus ik durf me nergens met zekerheid over uitspreken ;-) Misschien zit ik binnen tien jaar ergens in Brussel achter een computerscherm om data te analyseren voor een bank, maar op dit moment is dat niet de richting waarin ik wil wandelen. Maar goed, nature takes its course...

Veel groetjes vanuit Auckland,

Pieter

Engelse humor

Hey,

Na al die serieuze berichten over idealistische mensen, economie, politiek en vulkanen is het tijd voor wat ontspanning, nietwaar? We willen jullie graag bezighouden met wat Engelse humor. Aan jullie om de ontbrekende woorden in te vullen... De onderstaande tekstfragmenten zijn typische conversaties waarbij Engelstaligen humor en informatie tegelijkertijd 'uitwisselen'.

1. - Doctor, Doctor, I can't sleep at night.

- Sleep on the edge of the bed and you will soon ................ off.

(1 woord)

2. - Why are ghosts bad at telling lies?

- Because you can always ............................... them.

(2 woorden)

3. - Why do birds in a nest always agree?

- Because the don't want to ............................... (2 woorden)

4. - When is a deep-sea diver disappointed with his colleagues?

- When they .......... him ............. (2 X 1 woord)

Veel succes!

Groetjes, Pieter

Een korte bedenking

Hey iedereen,

Auckland is een internationale stad die 'geurt en fleurt' als nooit tevoren. Elke dag praat-lach-en-discussieer ik met mensen van over de 'hele wereld': Koreanen, Japanners, Duitsers, Zwitsers, Brazilianen, Vietnamezen, Chilenen en zelfs Belgen. Culturen verschillen, en in sommige plaatsen van de wereld houden de mensen er heel bizarre gewoontes op na, maar toch heb ik het gevoel dat de mensen die ik hier ontmoet over het algemeen zeer herkenbaar zijn in hun 'mens-zijn'. Is humor - bijvoorbeeld - niet universeel? Of de nood om de pikante roddels met je beste vrienden of vriendinnen te delen? De mensen van onze school komen uit verschillende landen, maar toch zijn we een zeer selectief gezelschap: de rijken! Het doet er niet toe of je uit Belgie, Vietnam of Peru komt: als je een vliegtuigticket naar Nieuw-Zeeland en je studies hier kan betalen, dan behoor je tot de 'rijke klasse', ook al ligt het ene land dichter bij Nieuw-Zeeland dan het andere. Misschien kunnen we het daarom zo goed met elkaar vinden, we komen uit dezelfde sociale klasse. Zijn sociale verschillen grotere barrieres dan culturele verschillen? Ik weet het niet, dat zal waarschijnlijk van de concrete situatie afhangen. Het is in elk geval een discussie waar al bibliotheken over vol geschreven zijn.

Om eerlijk te zijn heb ik veel respect voor mensen die vanuit een zeker idealisme zelf naar de 'noodlijdenden' toegaan om hen te helpen: verpleelgsters die in een vluchtelingenkamp in Soedan werken, economen die microkredieten verstrekken aan arme mensen met ondernemingszin, leerkrachten die in een schooltje in de Andes Engels aanleren aan gemotiveerde mensen die uitkijken naar een deftige job, architecten die dijken willen bouwen die ook de marginale districten van een stad beschermen, journalisten die het ware verhaal willen tonen en alle partijen aan het woord laten, advocaten die het opnemen voor onschuldige politieke gevangenen, criminologen die het goede in de mens willen zien en weten dat restorative justice sommige mensen kan helpen, enzovoort. Het goede nieuws is dat heel wat mensen in mijn omgeving met die dingen bezig zijn, vanuit een gezond idealisme.

Helaas is alles vatbaar voor kritiek. Constructieve kritiek is goed, maar jammer genoeg spookt ook het virus van de afbrekende kritiek rond in veel mensenhoofden. Is het niet schijnheilig om mensen in het verre Afrika te gaan helpen als er mensen van de honger sterven in Parijs en zelfs dichterbij? Moet alles exotisch zijn? Is het niet schijnheilig als een multimiljardair 'slechts' een paar miljoen dollar uitgeeft aan de bestrijding van Aids? Heeft het wel zin om als Westerse ngo de noodlijdenden in Afrika te helpen, want zo ligt er minder druk op de desbetreffende Afrikaanse regeringen om iets aan de armoedeproblemen in hun land te doen (want er wordt toch al voor gezorgd...)? Enzovoort... In mijn ogen is dat allemaal nonsens. Als een multimiljardair een halve procent van zijn rijkdom aan een goed doel schenkt, is dat schitterend! Geen verdere commentaar. Het enige dat nog overwonnen moet worden is de "bacterie van het posmodernisme"; zo'n leeg begrip waarmee professoren graag goochelen en dat redelijk wetenschappelijk klinkt als je het in een artikel gebruikt. Elke ideologie kan onderuit gehaald worden, elk verhaal is al eens voorgelezen en 'verteerd' geweest, en we kunnen altijd met een alternatief tevoorschijn komen, maar dat mag ons niet beletten om van tijd tot tijd een standpunt in te nemen en er honderd procent voor te gaan. Maar, vanuit Auckland weerklinkt een optimistische stem, want ik weet dat velen van jullie er 100 procent voor gaan... Respect!

Voila, de les is gedaan (of de 'misviering', voor degenen die zich in de kerk waanden...).

Zonnige groetjes uit Nieuw-Zeeland,

Pieter

Voor de geinteresseerden: een woordje uitleg over de vulkanen in Auckland

Hoi iedereen,

Op de weblog heb ik ergens geschreven dat Auckland maar een zeer recente geschiedenis heeft, zeker in vergelijking met steden als Antwerpen, Brugge, … Dat is niet helemaal waar. Geologisch gezien is Auckland een paradijs, met een bijzonder rijk verleden en veel ‘ruines’ die daarvan getuigen.
In Auckland zijn er maar liefst 49 vulkanen: in het stadscentrum zelf, in de buitenwijken en in de baai van Auckland. Vaak zijn dat groene heuvels van zo’n 100 a 200 meter hoog, volledig onbebouwd omdat het heilige plaatsen voor de Maori’s zijn. Echte oases van stilte en sereniteit, omsingeld door flatgebouwen en drukke straten… Mount Victoria in Devonport is daar zo’n voorbeeld van. Andere vulkanen zijn iets minder heilig en dus volledig volgebouwd. Veel mensen wonen hier op een vulkaan zonder het zelf te beseffen. Voor vulkanologen is Auckland moeilijk om te ontcijferen; een chaos van vulkaankegels en lavastromen die elkaar overlappen, waarop dan een stad is gebouwd… Als je goed kijkt kan je de lavastromen zien lopen.
Hoe komt het nu dat er 49 vulkanen bij elkaar gepropt zijn in zo’n klein gebied? Wel, Auckland ligt boven een Hot Spot, een bijzonder heet gebied in de aardmantel waar een reusachtig magmaleger vol ongeduld zit te wachten om zich een weg door de bovenliggende tektonische plaat te banen en van het mooie weer in Nieuw-Zeeland te genieten. De meeste vulkanen in de wereld bevinden zich op de scheidingslijn van tektonische platen die tegen elkaar botsen (‘subductie-vulkanen’) of die van elkaar wegdrijven (o.a spleetvulkanen zoals in Ijsland), maar de Hot-Spot-vulkanen in Auckland (of in Hawaii) zijn dus van een heel ander type.
Van de 49 vulkanen in Auckland zijn er 48 uitgestorven. Alleen de Rangitoto, die nog maar 600 jaar oud is, is nog niet helemaal tot rust gekomen. Toch vrees ik dat Auckland ten dode is opgeschreven. De Hot-Spot onder de stad is zeer actief en het is slechts een kwestie van tijd voor de volgende lading magma wordt afgeleverd… Kort geformuleerd: we moeten niet bang zijn van die 49 (of ‘48’) uitgestorven vulkanen die er nu zijn, maar van de volgende vulkaan die zich nog moet opbouwen… Het kan morgen gebeuren, maar ook binnen 500 jaar of later. Volgens vulkanologen kan men het tijdstip en de exacte locatie nauwelijks voorspellen. De Maori’s en de Europese kolonisten hebben zich op deze plek gevestigd omdat de vulkanische bodem zeer vruchtbaar is, maar de stad is zonder te overdrijven op een tijdbom gebouwd. Een plaatselijke gids heeft me tijdens een uitstap verteld dat vulkanologen vooral hopen dat nr. 50 zich niet in de baai van Auckland zal ontwikkelen; in dat geval is een ‘Krakatau-scenario’ zeer realistisch…

Informatie over de vulkanen in het Tongariro Park volgt in december!

Groetjes,

Pieter

De tand des tijds; 1960 - nu

Hey iedereen,

Even twee foto's om te illustreren hoe hard een stad kan veranderen in minder dan een halve eeuw. De eerste foto dateert uit de jaren zestig. Er is vooral laagbouw (met trendy cafe's) en bijna geen verkeer op straat. Ik ben de desbetreffende straat in Auckland gaan opzoeken en heb er een hedendaagse foto van genomen. Het verschil is duidelijk; hoge flatgebouwen, druk verkeer, ... Wat vinden jullie hiervan?

Zonnige groetjes uit Auckland,
Pieter

Trip naar Coromandel

Beste allemaal,

We hebben het voorbije weekend met 8 andere mensen van de school (in totaal vier jongens en zes meisjes) twee auto's gehuurd en zijn dan voor twee dagen naar Coromandel vertrokken. Coromandel is een schiereiland ten Zuid-Oosten van Auckland. Het was ongeveer twee a drie uur rijden naar Coromandel Town. Onderweg zijn we wel een aantal keren gestopt om wat inkopen te doen of om van het mooie uitzicht te genieten. Ik heb toen ook voor de eerste keer links gereden. Dat viel echt veel beter mee dan ik had gedacht. Gelukkig was het een automatic en hoefde ik dus niet op de koppeling te letten.

De eerste avond hebben we in een leuke lodge geslapen in Afrikaanse stijl. We zijn er pas laat aangekomen, maar gelukkig hebben we die avond nog een restaurant gevonden waar we konden eten. Ik had spaghetti met champignons, spekjes, kip en roomsaus. Echt heerlijk. Pieter had ook overheerlijke ribbetjes. Daarna zijn we gaan slapen, want we waren heel moe van de trip. Die nacht was echter niet zo geweldig, vermits een van de medeklasgenoten (een Belg nota bene) heeeeel hard snurkte. Echt waar, als ge daarvan wakker werd kon ge gewoon niet meer inslapen. Een ramp dus. Gelukkig lagen we op een verplaatsbare matras en zijn we ergens anders gaan liggen, waar de wanden dik genoeg waren om het gesnurk te onderdrukken. :)

De volgende dag zijn we met de auto vetrokken naar een aantal stranden. Helaas was het weer slecht en zijn we niet lang kunnen blijven. Het regende en het was redelijk koud, dus had niemand zo iets van 'kom we gaan in onze bikini op het strand liggen'. We zijn dan teruggegaan naar Coromandel Town. Vandaar zijn we doorgeren naar de driving creek railway. Daar vertrekt een treintje dat zich een uur lang een weg baant door de bossen. We zaten dus midden in het groen en soms hadden we mooie uitzichten. Het was niet ideaal om foto's te maken, omdat het treintje redelijk snel ging.

Na de trip met het treintje zijn we doorgereden naar de grote Kauri bomen. Dat zijn hele grote en dikke bomen die in Nieuw-Zeeland groeien en die vroeger gebruikt werden om vanalles van te maken. Het is namelijk heel stevig hout. Op de foto's kan je zien hoe groot ze zijn.

Na het bezoekje aan de bomen zijn we doorgereden naar onze volgende slaap-bestemming: Withianga. Daar zijn we meteen een restaurant binnengedoken, want we hadden niet echt deftig middag gegeten. Ook hier hebben we heerlijk gegeten. Pizza deze keer.

In de lodge sliepen we met 10 op een kamer en er was geen mogelijkheid om te ontsnappen aan het gesnurk van onze medestudent. We waren dus heel 'bang' dat dit weer een woelige nacht zou worden. Gelukkig heeft hij zich deze keer ingehouden en hebben we geen enkel geluid gehoord :)

Zondag was het weer veel beter dan zaterdag. Dat was ook nodig, want we zouden naar de hot water beach gaan. Vooraleer we daarnaartoe gingen hebben we Cathedral Cove bezocht. Wie de tweede film van Narnia gezien heeft weet hoe die plek eruit ziet. Het is daar echt heel mooi. De Cathedral Cove is een hele grote uitholling in de rots, waardoor het net een tunnel is. Je moet er wel zijn met laagtij anders kan je er niet doorlopen. We hebben daar een aantal mooie foto's gemaakt die je hieronder kan zien.

Na cathedral cove zijn we dan naar de hot water beach gegaan. Dat is een strand waar, als je een gat in de grond schept, heet water naar boven komt van ongeveer 70 graden. Dat is echt kokend heet. Dat komt omdat er onder het zand vulkanische activiteiten plaatsvinden die het water opwarmen. Door die vulkanische gassen komt dat heet water naar de oppervlakte. Je kan dan je eigen zwembadje graven en dat mengen met koud zeewater zodat het op een goede temperatuur komt om erin te liggen. Dan is het echt genieten! Af en toe komt er wel eens een koude golf over je heen of verbrand je je teen aan het water, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Het weer zat in ieder geval heel goed mee om in bikini over het strand te lopen. We zijn daar een paar uur gebleven en dan zijn we uiteindelijk terug naar Auckland gegaan met de auto. De terugrit duurde wel wat langer omdat we aan de oostkant van Coromandel zaten.

In Auckland zijn we dan de auto's gaan wegbrengen en naar huis gegaan. Daar kwam een heerlijk warme douche heel goed van pas om al het zand dat nog aan ons zat weg te spoelen. Het was echt een zalig weekend en de groep was ook heel tof. Het was ook een goeie manier om de prijs van de huur van de auto fel te laten zakken. We hebben voor drie dagen autoverhuur plus het verbruik van een volle tank samen (Ik en Pieter) 43 euro betaald. Dat is echt goedkoop.

Een mooie trip met leuke mensen!

Groetjes, Kaat

Coromandel

- Een prachtige zonsondergang in de baai van Coromandel.

-Onze groep van links naar rechts: Alvaro (Chili), pieter en Kaat, Maria (Deutsland), Frederik (Deutsland), Sena (Deutsland), Karina (Deutsland), Elisabeth (Deutsland), Anette (Deutsland) en Frederik (Belgie).

- Pieter en Kaat in de tuin van onze jeugdherberg in Coromandel.

- Typisch Nieuw-Zeeland: groene heuvels en dreigende wolken

(al is het weer hier over het algemeen zeer goed).

- Een typische varenplant in Nieuw-Zeeland.

- Dit zijn geen palmbomen, maar varens...

- Dichtbegroeid regenwoud in Coromandel.

De wegwijzers in Nieuw-Zeeland geven altijd de essentie weer!

- Een kruising tussen Bobejaanland en het Amazonewoud, zeer aangenaam...

- Reusachtige Kauri's. Sommigen zijn meer dan 600 jaar oud.

- Onze groep in het Kauri-park.

- Pieter in een poging om een Kauri te beklimmen.

- Drie reusachtige Kauri-bomen.

- Je stapt in Engeland op de metro en met een beetje geluk

kom je hier terecht... (Wie begrijpt waarover ik het hier heb?)

- Cathedral Cove Beach.

- Een mooi optisch effect.

Hot water beach

- Hot Water Beach

- Een vogel in het natuurpark te Miranda.