10-09-08

Gisteren zijn we veilig geland in Auckland, de grootste stad van Nieuw-Zeeland. De vluchten zijn allemaal zeer goed verlopen, en met wat pillen tegen de stress en een stel ervaren piloten, viel de 'doodsangst' heel goed mee. Toch was ik elke keer blij als we veilig aan de grond stonden. Het was moeilijk te vatten dat we bij elke tussenlanding in een ander continent zaten.

De 1e vlucht na Londen duurde 13 uur en eindigde in Singapore. Daar kon Pieter zijn ogen niet afhouden van de nieuwe Airbus 380, het grootste passagierstoestel in de wereld. Helaas was er niet voldoende tijd om het van dichtbij te gaan bezichtigen. De volgende stop was Melbourne. Daar hadden we 6uur de tijd voor ons volgende vliegtuig. We hebben daarvan geprofiteerd om ons wat op te frissen en een douche te nemen. De eerste indruk die ik kreeg van de Australische jongens, is dat er veel echte beachboys tussenzitten: weide sportbroeken, teenslippers, een echte surflook. Het zijn over het algemeen stevig gebouwde, grote, stoere jongens. Ik begon al te twijfelen of we niet beter naar Australie waren gekomen ;) De laatste vlucht had anderhalf uur vertraging, en landde in Auckland rond 17u30 lokale tijd. Daar wachtte iemand op ons om ons naar het gastgezin te brengen.

We waren allebei heel erg moe van de reis. We hadden nauwelijks geslapen en hadden daardoor twee nachten gemist. Daarbij komt nog eens het tijdsverschil van 10 uur, waardoor zowel de biologische klok als mijn maag een beetje upside-down gekeerd waren (en nog steeds zijn). Gelukkig hebben we hier een paar dagen om te recupereren voordat de cursus begint. We zitten bij een lieve mevrouw in Auckland. Het huis is niet groot, maar het is voldoende. Het heeft een heel mooi zicht op de stad vanaf het balkon! We hebben onze eigen kamer met een bed dat we kunnen verwarmen. Dat is wel nodig nu, vermits het hier einde winter is en hier niet meteen een goed isolatiesysteem bestaat... Ik denk dat architecten (tip voor Tin ;) hier heel wat geld kunnen verdienen. We hebben de kamer een beetje gezelliger gemaakt door de lieve kaartjes die we hebben gekregen op te hangen boven het bed. Ze werken hier met een elektrische boiler voor het warme water, waardoor de tijd die we in de douche kunnen doorbrengen beperkt is. Een bad nemen zit er dus niet in. Dat wordt even wennen (vooral voor pieter :) We hebben die avond van een lekkere maaltijd genoten en het internetcafe bezocht, omdat we geen internet in het huis hebben. Om 23u30 zijn we gaan slapen. De slaap vatten heeft geen enkele moeite gekost en werd met veel opluchting door onze vermoeide lichamen aangenomen.

veel groetjes van Kaat