Auckland museum

Hoi iedereen,

Je wil je algemene kennis wat bijschaven dus ... wandel je een museum binnen. In de eerste zaal bekijk je alle voorwerpen zeer grondig en lees je de bijhorende informatie met gretige ogen. Maar na de derde zaal begint alles vaag te worden en als het een beetje meezit kan je nog net de titels van de informatiepanelen lezen. Vanaf dan gaat het alleen maar bergaf totdat je het beruchte 'museumsaturatiepunt' bereikt. Totaal overprikkeld en smachtend naar verse lucht baan je je een weg door de laatste zaal op zoek naar een frisse pint.

Wel, het Auckland Museum behoort tot een andere categorie. Er is veel te zien, maar je geraakt niet overprikkeld door de informatie. Bijzonder aangenaam. Er waren vier dingen in dit museum die mij diep geraakt hebben. Laten we een korte tocht maken door het verleden!

1. Moa

Toen ik oog in oog met deze reusachtige vogel kwam te staan, werd ik helemaal stil vanbinnen. Met zijn hoofd ergens in de stratosfeer had hij mij al van ver zien aankomen. Zijn machtige blik, zijn gespierde poten, ... indrukwekkend! Deze vogel zou je spontaan ergens in het Krijt- of het Juratijdperk plaatsen, maar hij is veel minder oud. Enkele eeuwen geleden liep hij hier nog rond. De Maori hebben er echter zo intensief op gejaagd dat hij nu uitgestorven is. Ook deze uithoek van de wereld is dus niet gespaard gebleven van... De romantische ziel in mij begint dan weg te dromen. Wat als Nieuw-Zeeland nog niet ontdekt zou zijn? Dan zou dat beest nog door de bossen lopen, als een dinosaurus jagend op... euhm... op... planten (de Moa was herbivoor). Goed, terug naar de realiteit. In Nieuw-Zeeland doet het gerucht de ronde dat er nog Moa's zouden rondlopen, in afgelegen bergstreken, maar dat is tot nu toe nog niet bewezen. De Moa in Nieuw-Zeeland is zoiets als het monster van Loch Nes in Schotland; intrigerend, maar... Tot zover de Moa.

2. Een oorlogskano van de Maori

In deze prachtige oorlogskano konden 100 krijgers zitten. Hij is 25 meter lang en volledig versierd met houtsnijwerk. Deze kano's zijn gemaakt van een enkele boomstam die ze hebben uitgehold. De kano's werden zelfs gebruikt om grote tochten over de Pacifische oceaan te maken. Bijzonder indrukwekkend! Het feit dat ze zo'n reusachtige boot uit een boomstam kunnen maken is niet zo verwonderlijk, want Nieuw-Zeeland heeft de langste bomen ter wereld (als we de sequoia's in Amerika even vergeten), met bijzonder dikke stammen. Het blijft natuurlijk een indrukwekkend staaltje van vakmanschap.

3. Vlinders

Dit zijn jammer genoeg geen Nieuw-Zeelandse vlinders, maar ze zijn bijzonder prachtig. Als je naar deze vlinders kijkt moet je toegeven dat Moeder Natuur zeer artistiek is. Wie of wat zorgt ervoor dat die vlinders zo mooi zijn? Wat zit daarachter? Zouden deze vlinders van elkaars kunstwerken genieten? Ergens voel ik me alsof ik mijn 'moraal' moet laten onderzoeken; ik zit daar naar een kerkhof van dode dieren te kijken en het enige dat ik voel is innerlijke vreugde bij het aanschouwen van zoveel schoonheid.

4. Algemeen (Maori cultuur)

Het houtsnijwerk van de Maori is onbeschrijfelijk mooi. In het maorihuis op de foto was elke vierkante centimeter op de een of andere manier versierd, en toch was het heel rustgevend om in dat huis te zitten. Toen ik dit huis binnenwandelde waande ik me ergens in een geheimzinnige tempel midden in een uitgestrekt regenwoud. In de verte weerklonken de oorlogskreten van Maorikrijgers die op Moa's jaagden... Zalig.

Eigenlijk, of je nu in Nieuw-Zeeland, of in Mexico, of in Tervuren, of ergens anders door een geschiedkundig museum wandelt, je krijgt altijd hetzelfde te zien. Ook de verhalen en de gebeurtenissen zijn min of meer van dezelfde aard. Het gaat meestal om een bepaald volk dat uit verschillende stammen bestaat. Ze geloven in verschillende goden en doen allerlei magische rituelen. Ze hebben mooi houtsnijwerk (meestal met een religieuze betekenis) en jagen op wild met speren en pijl en boog. De verschillende stammen strijden onderling voor de beste stukjes grond en de ouderen genieten veel respect en aanzien. Ze hebben allerlei mythes die het ontstaan van de aarde of de natuurelementen verklaren. Dan komt er een boot met Westerse avonturiers die er andere ideeen en gewoonten op nahouden en die na verloop van tijd het gebied inpalmen. Na een aantal oorlogen wordt er een verdrag gesloten waarin beide partijen een beetje water bij de wijn doen, hoewel er toch altijd een partij is die uiteindelijk met de beste wijn gaat lopen. Na de avonturiers, de missionarissen en de goudzoekers arriveren de toeristen die continu foto's trekken terwijl ze naar de traditionele dansen kijken. Na de voorstelling kopen ze een klein houten beeldje dat hen geluk in het verdere leven zal brengen en vervolgens reizen ze verder naar de volgende attractie. Sorry dat ik er zo ongenuanceerd over praat, maar in grote lijnen komt het hier toch op neer. En dat is ok, denk ik. Zo evolueren de dingen nu eenmaal en ik denk dat het goed is dat mensen de wereld rondreizen om uit te zoeken hoe 'anders' het 'andere' eigenlijk is. Hehe, toen ik het Maorihuis binnenwandelde dacht ik in eerste instantie aan "foto's trekken". Pas nadat ik alles op de gevoelige plaat had vastgelegd, drong de mysterieuze omgeving tot me door. Een unieke ervaring, maar toch vreemd...

Groetjes,

Pieter