Hoi iedereen,
Bedankt voor de positieve reacties, dat doet deugd. Als je een thesis over parochiegeschiedenis schrijft, dan word je in het beste geval eens vermeld in een voetnoot van een andere thesis. Maar als je iets op een weblog schrijft terwijl je aan de andere kant van de wereld zit, zijn er ineens een hele hoop mensen die meedenken, meevoelen en meediscussieren. Heel aangenaam! Soms denk ik dat mijn teksten nogal saai en langdradig zijn, maar gelukkig denken jullie er iets positiever over.
Om eerlijk te zijn schrijf ik de 'berichten' niet alleen voor julie, maar ook voor mezelf. Jullie reacties werpen soms een ander licht op de zaak en het is altijd verrijkend om je eigen gedachten wat bij te stellen.
Het klinkt misschien raar, maar ik voel dat ik hier anders over bepaalde dingen nadenk dan in Belgie. Voor de Nieuw-Zeelanders is Belgie even (on)belangrijk als Nieuw-Zeeland voor de meeste Belgen. Uiteraard moet je niet naar Nieuw-Zeeland komen om dat te weten, maar er is een groot verschil tussen iets 'weten' enerzijds en iets 'ten volle beseffen' of 'voelen' anderzijds... Persoonlijk zie ik Belgie als een bijzonder ingewikkeld, klein land waar de mensen ondanks de (taalkundige) conflicten vredig samen leven. In Nieuw-Zeeland leven de mensen ook vredig samen, maar de politieke situatie is hier iets minder complex. Ik heb de indruk dat ik de politiek hier beter kan volgen dan in Belgie, ook al voelde ik me twee maanden geleden nog als een alien op een vreemde planeet! (nu nog een beetje)
Omdat Nieuw-Zeeland zo'n geisoleerd eiland in een uithoek van de wereld is, is het niet continu overrompeld geweest door allerlei volkeren en veroveraars. Daarom is de geschiedenis van dit land relatief recent en eenvoudig te begrijpen (hoe moeilijk en pijnlijk het ook voelt om zoiets te formuleren als historicus). Europa is op dat vlak veel chaotischer; Anne zal daar als gids van Luxemburg wel over kunnen meespreken! Een voordeel van die relatief 'eenvoudige geschiedenis' is dat je hier gemakkelijker kan zien hoe het verleden doorwerkt in het heden. Kortom, de rode draad tussen 'toen' en 'nu' is iets transparanter. Althans, dat is mijn ervaring. Maar goed, genoeg geschiedkundige prikkels voor vandaag. Hoog tijd om van een goede kop chocomelk te genieten! Volgende keer wil ik iets vertellen over een conflict tussen de Maori en de blanken om alles iets concreter te maken.
Groetjes, Pieter
2 opmerkingen:
Ik kan alleen maar beamen dat geschiedenis ingewikkeld is. Klaar zien in de Europese lappendeken die voorafging aan de huidige grenzen vraagt heel wat tijd. Ik kom er maar stilletjesaan in. Koningen, keizers, Habsburgers, Vallois, Broubon etc pfff amai zeg, 'k vraag me af of 'k het ooit echt ga snappen. Geef mij maar wiskunde, een vraagstuk, dat kan je tenminste logische overdenken en oplossen :o))
Ik laat geschiedenis eigenlijk liever aan anderen over en luister dan naar hun verhaal en heb dan zoiets van "aha".
Hey Anne,
Ik heb vier jaar lang geschiedenis gestudeerd, en ik heb het gevoel dat ik zelf maar een fractie van de Europese geschiedenis ken en als we buiten Europa gaan wordt het al helemaal rampzalig... Ik denk dat het niet zo belangrijk is om alles te weten. Persoonlijk zie ik het verleden eerder als een soort databank van allemaal voorbeelden waarvan je er een paar kan gebruiken als je over iets (meer algemeen) aan het nadenken bent...
Groetjes, Pieter
Een reactie posten