Het Laatste Nieuws uit Nieuw-Zeeland 22/11/2008

Hey iedereen,

Vanochtend kwam Kaat de kamer binnenwandelen met een zalig ontbijt op bed met alles erop en eraan: croissants, aardbeien, warme chocolademelk... en echte Belgische truffels! Hmmm. heerlijk, ik was volledig verrast. Het heeft me in elk geval veel inspiratie gegeven om jullie op de hoogte te brengen van het laatste nieuws uit Kiwi-land.

De ideale man...

Neen, neen, geen stress! Kaat hoeft zich nergens zorgen over te maken... Ik wil gewoon wat vertellen over de 'Kiwi bloke': de ideale man in Nieuw-Zeeland. De ideale Nieuw-Zeelander is handig, rustig en creatief. Hij klimt zelf op het dak als de dakgoot lekt en gaat met zijn vrouw en kinderen tijdens het weekend naar het strand om te barbecueen. Hij werkt hard tijdens de kantooruren, maar voor en na het werk trekt hij erop uit om te gaan vissen of te wandelen, om te genieten van de weelderige natuur in Nieuw-Zeeland. De kaftfoto van de 13de editie van de Lonely Planet toont een echte 'Kiwi bloke': een avontuurlijk type op een paard met een surfplank onder zijn arm, galloperend over het strand...

Een echt stereotype, maar het geeft wel de 'plantrekkersmentaliteit' of de 'help-yourself'-mentaliteit van het land weer. Nieuw-Zeeland werkt dan ook als een magneet voor avontuurlijk ingestelde jongeren van over heel de wereld die er een jaartje tussenuit trekken om zich eens helemaal uit te leven. Je begrijpt wel wat ik bedoel: kerels met een overvolle rugzak op hun rug, een gitaar in hun ene hand en een Working Holiday visum in hun andere hand, stevige stapschoenen, een halfverwilderde baard en een grote dosis levenslust. Ze proberen eerst wat geld in Auckland te verdienen als bordenwasser of ober. In de jeugdherberg ontmoeten ze leeftijdsgenoten met dezelfde wilde plannen en na een tijdje besluiten ze om samen een 'veertiende-hands-wagen' te kopen en er op uit te trekken. Tegen dat ze in Christchurch op het Zuidereiland aankomen is hun geld op en begint de wagen vitale onderdelen te verliezen..., dus gaan ze een tijdje aan de slag als druivenplukker om de portefeuille weer wat aan te dikken, enzovoort, enzovoort. Een jaar later vliegen ze terug naar huis met een koffer vol soeveniers en straffe verhalen.

Kaat en ik behoren tot een andere (iets voorzichtigere) groep van Nieuw-Zeeland-verkenners, denk ik, maar we voelen ons toch ook wel avonturiers :-)...

Een tekort aan water?

De overheid doet regelmatig een oproep om zuinig om te springen met het water. In sommige jeugdherbergen mag je maar 5 minuten onder de douche staan en in bijna alle gastgezinnen worden de studenten nadrukkelijk aangespoord om het watergebruik te beperken. Hoe is dat mogelijk?! Nieuw-Zeeland is zo'n groot land met zo weinig inwoners en er heerst hier niet echt een woestijnklimaat, integendeel! Het is hier juist zo groen door de overvloedige regenval. Hoe komt het dan dat we in Belgie zo kwistig met het water omspringen en dat men hier een traan verpinkt voor elke overbodige waterdruppel die in het afvoerputje verdwijnt? Ik heb het eens aan een aantal Nieuw-Zeelanders gevraagd en kreeg telkens hetzelfde antwoord: "the lack of infrastructure...". Nieuw-Zeeland is op infrastructureel vlak relatief laat tot ontwikkeling gekomen. De aanleg van autostraden, het opvangen van regenwater, electriciteitsvoorziening en GSM-ontvangst in afgelegen dorpjes, ...: het staat nog niet honderd procent op punt. De grote verbindingswegen tussen de steden op de kaart zijn in feite smalle kronkelwegen waarop je niet te snel mag rijden omdat er achter elke bocht een kudde schapen de weg kan versperren.

Maar ik wil geen verkeerd beeld geven. Nieuw-Zeeland is wel degelijk een rijk, westers land en de bevolking is hier gemiddeld genomen heel welstellend en tevreden... Er heerst hier gewoon een heel aparte sfeer door de geisoleerde ligging en de relatief recente (blanke) geschiedenis van het land.

Jingle Bells, Jingle Bells, jingle all the way...

Het is nog maar november, maar Nieuw-Zeeland baadt al in een gezellige kerstsfeer: rode slingers, levensgrote kerstmannen in de dakgoten, fonkelende lichtjes, ... Het voelt een beetje vreemd aan om in t-shirt onder een stralende zon door een winkelstraat te lopen en overal kerstprikkels op te vangen. Iets in mij zegt dan dat er iets niet klopt. De Nieuw-Zeelanders hebben zelfs hun eigen christmas tree, die in december helemaal tot bloei komt: de pohutukawa. Met zijn prachtige rode bloemen en met alle insecten die er zich tegoed doen aan de nectar heeft deze boom geen versiering nodig om tot leven te komen! Als we in december gaan rondreizen zullen we wel een aantal foto's publiceren van pohutukawa's in volle bloei.

Geschiedenis in Nieuw-Zeeland: Waitangi, Waitangi, Waitangi!

Moet ik mij schuldig of moreel onverantwoord voelen? Misschien wel. Ik ben hier te gast in een prachtig land en ik voel me bijzonder gelukkig, en toch doe ik bijna niets anders dan verslagen schrijven over de sociale, culturele en infrastructurele problemen van mijn gastland. Ben ik een zwartkijker of een verslaggever die objectief probeert te zijn? Er woedt een strijd vanbinnen, maar het vuur is niet allesverterend. Gelukkig maar.

Gisterenavond ben ik met Kaat naar een barbecue in Auckland geweest (heel gezellig). Ik heb er een tijdje met mijn morning teacher, haar man en haar dochter gepraat en de verhalen die ze vertelden over de lessen geschiedenis in het middelbaar onderwijs hebben me diep aan het denken gezet. Er wordt bijna uitsluitend over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland lesgegeven en nagenoeg alle projecten in alle studiejaren gaan over het Verdrag van Waitangi in 1840 (cfr. het verdrag tussen de Maori en de blanken om de landverdelingen te regelen...). Zelfs de dochter van onze leerkracht, die naar de internationale school van Auckland was geweest, kloeg hierover, en dat wil toch wat zeggen vermits deze internationale school nog zowat het meest 'internationale' geschiedenisleerplan van alle scholen heeft... Volgens onze leerkracht heeft dit vooral te maken met het 'schuldgevoel' van de Nieuw-Zeelandse (blanke) regering die zoveel mogelijk rekening probeert te houden met de grieven van de Maori. Eenvoudig geformuleerd: de blanken hebben het land van de Maori afgenomen en uit respect voor de Maori moet dit verhaal in alle klaslokalen weerklinken zodat het nooit vergeten wordt... Maar goed, ik baseer me voorlopig enkel op enkele verhalen die ik tijdens een barbecue heb gehoord, dus ga er voorlopig nog niet te veel op voort... Alhoewel, uiteindelijk draait het toch om wat mensen denken en voelen, nietwaar?

Maar goed, ik vermoed dat er de komende jaren het een en ander zal veranderen in Nieuw-Zeeland nu de linkse partijen in de oppositie zitten en National en Act hun no-nonsense beleid kunnen voeren. We zien wel. Eigenlijk is het moeilijk om in deze situatie te zeggen wat 'goed' en wat 'slecht' is. Sommigen zeggen dat de regering zich veel te veel laat doen door de Maori die per slot van rekening minder dan 15% van de bevolking uitmaken, terwijl anderen de respectvolle houding van de regering loven. We mogen niet vergeten hoe ingewikkeld de ganse zaak is en hoe gevoelig het ligt bij sommige mensen. In Belgie is er geen conflict tussen een "blanke bovenlaag" en "een oorspronkelijke bevolking met eigen stamgewoonten, een ander geloof, ...". Misschien leven er nog een aantal onontdekte Keltische stammen in de Waalse bossen, maar ik sta toch eerder sceptisch tegenover zulke verhalen. Wordt vervolgd...

Zonnige groetjes uit Auckland,

Pieter