(foto's met commentaar twee berichten verder)
Hoi iedereen,
Mijn eerste weekendtrip als co-reisbegeleider bij Kiwiana Tours zit erop. De bestemming was de vulkanenvlakte in Rotorua en de slachtoffers van dienst waren 14 Zuid-Koreanen, een Japanner, een Zwitser en dan nog iemand van Spanje en iemand van Brazilie: een bont allegaartje dus. Mijn taak varieerde van 'kaartlezen in de bus' tot een 'gidsbeurt op de vulkanenvlakte', 'inkopen doen voor de BBQ' en 'de betalingen regelen'. Als beloning mocht ik volledig gratis meereizen (inclusief alle activiteiten). Bovendien heeft mijn baas me ook in natura betaald met een bungee jump in Taupo. Hij zei dat een verkoper zoveel mogelijk vertrouwd moet zijn met het product dat hij verkoopt, dus heeft hij me maar ingeschreven voor zo'n sprong zodat ik dit product van Kiwiana Tours tot in mijn kleinste zenuwpezen zou kunnen ervaren. 47 meter de diepte in: het klinkt niet zo super hoog, maar als je daarboven op dat platform staat is het duizelingwekkend en sta je als een rietstengel te beven. Nog nooit in mijn leven heb ik zoiets angstaanjagend gedaan. Die sprong voorwaarts van dat platform druist regelrecht in tegen elke vorm van menselijk overlevingsinstinct. Op het moment dat je als een baksteen naar beneden stort giert de adrenaline door je aderen. Bijzonder intens. In Taupo spring je naar beneden in een halfopen kloof waardoor een (diepe) rivier stroomt. Ze raden je aan om met schoenen aan te springen omdat je na je strongen over een pad met scherpe stenen terug naar boven moet wandelen. Welnu, omdat ik mijn schoenen niet wilde natmaken heb ik ervoor gekozen om toch met blote voeten te springen. Merkwaardig genoeg heb ik na mijn sprong met blote voeten over al die scherpe stenen gewandeld zonder ook maar iets te voelen. Toen ik boven aankwam zag ik ineens dat er een dorenplant in mijn linkervoet zat (gelukkig niet zo erg) die ik mogelijk een heel eind heb meegesleurd. Met andere woorden, de adrenalinestoot tijdens zo'n sprong is zo intens dat je de eerste minuten erna bijna geen pijn voelt. Echt bizar wat voor een impact zo'n sprong op een mensenlichaam kan hebben. Misschien is het niet zo'n slecht idee om een bungee jump te doen vlak voordat je naar de tandarts moet. Het opent in elk geval perspectieven.
Rotorua (en omgeving) is echt een heel speciale plaats in Nieuw-Zeeland en misschien wel uniek in de wereld. Er zijn wel meerdere vulkanen op onze aardbol, maar het speciale aan Rotorua is dat men er een ganse stad op een vulkanische vlakte heeft gebouwd. In het centrale park kan je picknicken ten midden van de kokende modderpoelen. Als de wind verkeerd staat hangt er zelfs in de drukste winkelstraat van de stad een ondraaglijke rotte-eieren-stank. De graven op het kerkhof staan allemaal boven de grond omdat het er wegens de ondergrondse vulkanische activiteit onmogelijk is om een kist in de grond te begraven. Zelfs uit de rioolputjes op straat stijgen stinkende zwaveldampen op. Sommige voortuintjes lijken wel in brand te staan. Niet toevallig had het zwembad van ons hotel een temperatuur van 35 graden. Als ik in Rotorua rondloop heb ik altijd zo'n apart gevoel, alsof ik me op een andere planeet bevind.
Het voorbije weekend heb ik ontdekt dat een groep Zuid-Koreanen het leukste publiek is dat je je als gids kan voorstellen. Die mensen trekken oneindig veel foto's van alles dat je laat zien en reageren zodanig enthoesiast op alles wat je zegt dat je maar blijft en blijft vertellen (ook al wijk je dan van het onderwerp af). Heel leuk. Meestal is het trekken van foto's een goed referentiepunt om de interesse van een toerist te meten. Een toerist die veel foto's trekt vindt een uitstap over het algemeen interessanter dan iemand die zijn fototoestel nauwelijks bovenhaalt. Wel, in het geval van die Koreanen...
Het nadeel van zo'n trip met een reisorganisatie is wel dat je redelijk veel doet op heel korte tijd. Kaat en ik zouden een week doen over hetgeen ik op twee a drie dagen met Kiwiana Tours heb gedaan. Maar goed, al bij al heb ik toch genoten van mijn eerste Kiwiana-weekendtrip. Het blijft me trouwens ook opvallen hoe sociaal de Nieuw-Zeelanders zijn. Altijd staan ze klaar voor een babbel. Zaterdagavond zat zowat het ganse hotel in het warme zwembad en was iedereen tegen elkaar aan het babbelen. Rond twaalf uur 's nachts heerste er nog een gezellige drukte in de swimming pool terwijl er op een bord duidelijk stond aangegeven dat het zwembad maar tot tien uur 's avonds open was. Maar goed, waarom zou je je daar iets van aantrekken als de eigenaar van het hotel zelf in alle zaligheid ligt rond te dobberen in het paradijslijke water...
Groetjes vanuit Nieuw-Zeeland,
Pieter
Hoi iedereen,
Mijn eerste weekendtrip als co-reisbegeleider bij Kiwiana Tours zit erop. De bestemming was de vulkanenvlakte in Rotorua en de slachtoffers van dienst waren 14 Zuid-Koreanen, een Japanner, een Zwitser en dan nog iemand van Spanje en iemand van Brazilie: een bont allegaartje dus. Mijn taak varieerde van 'kaartlezen in de bus' tot een 'gidsbeurt op de vulkanenvlakte', 'inkopen doen voor de BBQ' en 'de betalingen regelen'. Als beloning mocht ik volledig gratis meereizen (inclusief alle activiteiten). Bovendien heeft mijn baas me ook in natura betaald met een bungee jump in Taupo. Hij zei dat een verkoper zoveel mogelijk vertrouwd moet zijn met het product dat hij verkoopt, dus heeft hij me maar ingeschreven voor zo'n sprong zodat ik dit product van Kiwiana Tours tot in mijn kleinste zenuwpezen zou kunnen ervaren. 47 meter de diepte in: het klinkt niet zo super hoog, maar als je daarboven op dat platform staat is het duizelingwekkend en sta je als een rietstengel te beven. Nog nooit in mijn leven heb ik zoiets angstaanjagend gedaan. Die sprong voorwaarts van dat platform druist regelrecht in tegen elke vorm van menselijk overlevingsinstinct. Op het moment dat je als een baksteen naar beneden stort giert de adrenaline door je aderen. Bijzonder intens. In Taupo spring je naar beneden in een halfopen kloof waardoor een (diepe) rivier stroomt. Ze raden je aan om met schoenen aan te springen omdat je na je strongen over een pad met scherpe stenen terug naar boven moet wandelen. Welnu, omdat ik mijn schoenen niet wilde natmaken heb ik ervoor gekozen om toch met blote voeten te springen. Merkwaardig genoeg heb ik na mijn sprong met blote voeten over al die scherpe stenen gewandeld zonder ook maar iets te voelen. Toen ik boven aankwam zag ik ineens dat er een dorenplant in mijn linkervoet zat (gelukkig niet zo erg) die ik mogelijk een heel eind heb meegesleurd. Met andere woorden, de adrenalinestoot tijdens zo'n sprong is zo intens dat je de eerste minuten erna bijna geen pijn voelt. Echt bizar wat voor een impact zo'n sprong op een mensenlichaam kan hebben. Misschien is het niet zo'n slecht idee om een bungee jump te doen vlak voordat je naar de tandarts moet. Het opent in elk geval perspectieven.
Rotorua (en omgeving) is echt een heel speciale plaats in Nieuw-Zeeland en misschien wel uniek in de wereld. Er zijn wel meerdere vulkanen op onze aardbol, maar het speciale aan Rotorua is dat men er een ganse stad op een vulkanische vlakte heeft gebouwd. In het centrale park kan je picknicken ten midden van de kokende modderpoelen. Als de wind verkeerd staat hangt er zelfs in de drukste winkelstraat van de stad een ondraaglijke rotte-eieren-stank. De graven op het kerkhof staan allemaal boven de grond omdat het er wegens de ondergrondse vulkanische activiteit onmogelijk is om een kist in de grond te begraven. Zelfs uit de rioolputjes op straat stijgen stinkende zwaveldampen op. Sommige voortuintjes lijken wel in brand te staan. Niet toevallig had het zwembad van ons hotel een temperatuur van 35 graden. Als ik in Rotorua rondloop heb ik altijd zo'n apart gevoel, alsof ik me op een andere planeet bevind.
Het voorbije weekend heb ik ontdekt dat een groep Zuid-Koreanen het leukste publiek is dat je je als gids kan voorstellen. Die mensen trekken oneindig veel foto's van alles dat je laat zien en reageren zodanig enthoesiast op alles wat je zegt dat je maar blijft en blijft vertellen (ook al wijk je dan van het onderwerp af). Heel leuk. Meestal is het trekken van foto's een goed referentiepunt om de interesse van een toerist te meten. Een toerist die veel foto's trekt vindt een uitstap over het algemeen interessanter dan iemand die zijn fototoestel nauwelijks bovenhaalt. Wel, in het geval van die Koreanen...
Het nadeel van zo'n trip met een reisorganisatie is wel dat je redelijk veel doet op heel korte tijd. Kaat en ik zouden een week doen over hetgeen ik op twee a drie dagen met Kiwiana Tours heb gedaan. Maar goed, al bij al heb ik toch genoten van mijn eerste Kiwiana-weekendtrip. Het blijft me trouwens ook opvallen hoe sociaal de Nieuw-Zeelanders zijn. Altijd staan ze klaar voor een babbel. Zaterdagavond zat zowat het ganse hotel in het warme zwembad en was iedereen tegen elkaar aan het babbelen. Rond twaalf uur 's nachts heerste er nog een gezellige drukte in de swimming pool terwijl er op een bord duidelijk stond aangegeven dat het zwembad maar tot tien uur 's avonds open was. Maar goed, waarom zou je je daar iets van aantrekken als de eigenaar van het hotel zelf in alle zaligheid ligt rond te dobberen in het paradijslijke water...
Groetjes vanuit Nieuw-Zeeland,
Pieter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten