Hoi iedereen,
Hier zijn we weer, na een lange periode van stilte. Europa wordt geteisterd door bittere vrieskou, in Noord-Australie is het pompen of verzuipen geblazen, in de rest van Australie zijn de termometers stukgesprongen van de extreme hitte en hebben een aantal bosbranden lelijk huisgehouden, en in Nieuw-Zeeland beleven we de vochtigste zomer die hier ooit is waargenomen. Het is hier de voorbije weken niet zo warm als in Australie geweest, hoewel de temperaturen ook hier vlotjes voorbij de 30 graden klommen. Momenteel is het alweer iets frisser, maar we hebben hier een tijd gekend dat de vogels niet over straat durfden lopen omdat ze bang waren om in de asfalt te blijven plakken. Zo snikheet dat iedereen van schaduwplek naar schaduwplek rende. Alsof je continu door een gigantische sauna loopt en je om de tien minuten afkoeling moet zoeken in een kledingswinkel met airco. Dat hete weer ging gepaard met een luchtvochtigheid die nog nooit eerder in Nieuw-Zeeland was gemeten, bijna 100 %. Slapeloze nachten, watervallen van zweet dat niet kan verdampen, ..., ondraaglijk. Vermits zelfs de minste inspanning met een flinke portie lichaamsvocht betaald moest worden, probeerde ik zo weinig mogelijk inspanning na mijn avonddouche te doen. Tanden poetsen, een fles met water vullen, ... alles doelbewust voor de douche, niet erna, gewoon maar om droog in bed te kunnen kruipen. Welnu, op een gegeven moment liep ik in de vroege namiddag over straat, en het viel me op dat heel wat leerlingen, vooral meisjes, (middelbare school) erbij liepen alsof het een frisse herfstdag was: hemd met lange mouwen, das, trui, enzovoort. Die leerlingen moeten hier in een uniform rondlopen dat uit een trui, een das en een hemd met lange mouwen bestaat ... bij temperaturen van 32 graden en meer en een luchtvochtigheid van bijna 100% ?! Bizar. Over scholen met een streng uniformregime gesproken, onwaarschijnlijk. Sommige straatbeelden kan ik gewoon niet goed begrijpen.
Intussen kijken we volop uit naar volgende maandag, want dan komt de moeder van de cruise schepen aanmeren in Auckland: de Queen Mary 2 (345 meter). In vergelijking met deze mastodont is de Titanic maar een vissersbootje van weinig betekenis. We hebben al wel meer grote cruise schepen gezien in Auckland, maar deze is natuurlijk de hoofdvogel, een unieke gelegenheid om de uitzoommogelijkheden van je fototoestel eens uit te testen. Foto's volgen later...
Groetjes vanuit Auckland,
Pieter
Hier zijn we weer, na een lange periode van stilte. Europa wordt geteisterd door bittere vrieskou, in Noord-Australie is het pompen of verzuipen geblazen, in de rest van Australie zijn de termometers stukgesprongen van de extreme hitte en hebben een aantal bosbranden lelijk huisgehouden, en in Nieuw-Zeeland beleven we de vochtigste zomer die hier ooit is waargenomen. Het is hier de voorbije weken niet zo warm als in Australie geweest, hoewel de temperaturen ook hier vlotjes voorbij de 30 graden klommen. Momenteel is het alweer iets frisser, maar we hebben hier een tijd gekend dat de vogels niet over straat durfden lopen omdat ze bang waren om in de asfalt te blijven plakken. Zo snikheet dat iedereen van schaduwplek naar schaduwplek rende. Alsof je continu door een gigantische sauna loopt en je om de tien minuten afkoeling moet zoeken in een kledingswinkel met airco. Dat hete weer ging gepaard met een luchtvochtigheid die nog nooit eerder in Nieuw-Zeeland was gemeten, bijna 100 %. Slapeloze nachten, watervallen van zweet dat niet kan verdampen, ..., ondraaglijk. Vermits zelfs de minste inspanning met een flinke portie lichaamsvocht betaald moest worden, probeerde ik zo weinig mogelijk inspanning na mijn avonddouche te doen. Tanden poetsen, een fles met water vullen, ... alles doelbewust voor de douche, niet erna, gewoon maar om droog in bed te kunnen kruipen. Welnu, op een gegeven moment liep ik in de vroege namiddag over straat, en het viel me op dat heel wat leerlingen, vooral meisjes, (middelbare school) erbij liepen alsof het een frisse herfstdag was: hemd met lange mouwen, das, trui, enzovoort. Die leerlingen moeten hier in een uniform rondlopen dat uit een trui, een das en een hemd met lange mouwen bestaat ... bij temperaturen van 32 graden en meer en een luchtvochtigheid van bijna 100% ?! Bizar. Over scholen met een streng uniformregime gesproken, onwaarschijnlijk. Sommige straatbeelden kan ik gewoon niet goed begrijpen.
Intussen kijken we volop uit naar volgende maandag, want dan komt de moeder van de cruise schepen aanmeren in Auckland: de Queen Mary 2 (345 meter). In vergelijking met deze mastodont is de Titanic maar een vissersbootje van weinig betekenis. We hebben al wel meer grote cruise schepen gezien in Auckland, maar deze is natuurlijk de hoofdvogel, een unieke gelegenheid om de uitzoommogelijkheden van je fototoestel eens uit te testen. Foto's volgen later...
Groetjes vanuit Auckland,
Pieter
1 opmerking:
30% en 100%-vochtigheid?
Bij ons in Kampenhout is volgens de lokale boeren het kwik in januari gezakt tot -19°C. Deze temperaturen hebben we ook al lang niet meer gekend. Zelfs de wintergroenten die 's winters niet bevriezen zijn bevroren.
Een reactie posten