Verslag Dunedin --> Mt. Cook National Park

Hoi iedereen,

Het lijkt net of we de voorbije dagen op Antarctica hebben doorgebracht: pinguins, besneeuwde bergtoppen, dikke ijslagen en drijvende ijsschotsen. Maar laat ik niet teveel op de feiten vooruitlopen. Eerst wil ik nog een fout uit mijn vorige verslag rechtzetten: Sandfly Beach heeft eigenlijk niets met zandvliegen te maken. Op een informatiebord ter plekke stond dat dit strand ook wel "beach of the flying sand" wordt genoemd (de langere versie van de naam). Door de permanente strakke zuiderwind die op dit strand inbeukt vliegt er veel zand in het rond, hetgeen iets meer landinwaarts een indrukwekkend duinenlandschap oplevert. In elk geval, insecten kom je er niet tegen, want die worden zonder pardon weggeblazen. Je ziet er aleen enkele toeristen, die de striemende zandstorm trotseren om een zeeleeuwenkolonie iets verderop te gaan observeren. Het ironische van het ganse verhaal is dat Sandfly Beach een van die zeldzame plaatsen op het Zuidereiland is waar je de absolute garantie hebt dat er geen zandvliegen zullen zitten!

Tijdens onze laatste avond in Dunedin zijn we naar een strand op een nabijgelegen schiereiland getrokken om er "blue penguins" te observeren. Deze kleine pinguins zitten overdag in de zee en komen na zonsondergang aan land (zo'n 140-tal) om hun kroost eten te geven. Die avond dat wij aan het strand op de uitkijk lagen, waren ze echter nogal aan de late kant; het was al pikdonker toen we de eerste pinguin 'te zien' kregen. Met andere woorden, we hebben 139 schimmen zien passeren: hoogstwaarschijnlijk pinguins, maar het kunnen voor hetzelfde geld ook meeuwen of krabben zijn geweest. Gelukkig was er eentje bij die op een halve meter van ons kwan voorbijwaggelen en die hebben we wel duidelijk kunnen zien :-)

De volgende dag zijn we na een lange autorit in het Mt. Cook National Park terechtgekomen. Ik wil mijn verslag hierover kort houden, want ik denk dat de foto's in dit geval meer tot de verbeelding zullen spreken dan woorden! Laat ik eerst twee dorpjes voorstellen en wat bijzonder cijfermateriaal geven: Mount Cook Village en Fox Glacier Village. Beide dorpen zijn toeristisch, in het Mt. Cook massief gelegen en een ideaal vertrekpunt voor bergwandelingen. Mount Cook Village ligt iets ten zuiden van Mount Cook en Fox Glacier Village iets ten noordwesten van deze indrukwekkende berg (3754m). Welnu, beide dorpen liggen in vogelvlucht slechts 30 km van elkaar, maar over de weg is het meer dan 440 km om van het ene dorp naar het andere te rijden, ook al beschik je over een terreinwagen die elk wegtype aankan! Met andere woorden, de korste afstand over de weg tussen beide dorpen is vijftien keer de afstand in vogelvlucht. Dit even om aan te tonen hoe de Nieuw-Zeelandse alpen een bijna onoverbrugbare barriere vormen tussen de oostkant en de westkant van het Zuidereiland. Wij hebben er twee weken over gedaan om van Fox Glacier Village naar Mt. Cook Village te rijden, weliswaar via enkele omwegen... :-)

In Mt. Cook National Park hebben we allebei een dag gedaan waar we zelf zin in hadden: Kaat is op de camping gebleven en ik heb wat in de bergen rondgewandeld. Prachtig! Nieuw-Zeeland zal me altijd bijblijven als het land met de indrukwekkende zonsondergangen (en zonsopgangen voor de vroege vogels). Vanop onze camping in het bergmassief werden we daarbovenop ook nog eens op indrukwekkende wolkenformaties getrakteerd. Naast mij stonden twee Nederlanders naar het schouwspel te kijken. De ene vroeg zich luidop af of we ons nu aan een tornado konden verwachten, terwijl de andere zei dat hij er een maand Nieuw-Zeelandse regen voor over zou hebben om dit te kunnen aanschouwen. Mt. Cook verdween in het niets in vergelijking met de mysterieuze wolk die boven het massief tot ontwikkeling kwam. Breathtaking! Ingrid zal zeker jaloers zijn als ze de foto's ziet, nietwaar? :-) ;-) :-)

De weg van Mt. Cook Village naar Christchurch was bijzonder saai en eentonig. Dat was een enorme meevaller, want zo konden we eens goed doorrijden zonder elke vijf minuten te moeten stoppen om van het landschap te genieten. Eigenlijk zouden er meer gebieden in Nieuw-Zeeland zo saai moeten zijn.

Groetjes vanuit Christchurch, waar het momenteel bakken en braden is (zo'n 30 graden),

Pieter