Hoi iedereen,

Wie dacht dat er in Nieuw-Zeeland alleen schapen, kiwi's en zachtglooiende heuvels te zien zijn, moet zijn gedachten dringend bijschaven! In dit land zijn er zoveel geuren en kleuren om van te genieten; van lichtgroene meren tot rotte-eieren-stank (zwavel), en van geelrode vulkaanflanken tot kokende-modder-walmen. Wanneer jullie dit lezen, liggen we waarschijnlijk ergens na te smeulen onder een dikke aslaag. Of, in het iets optimistischere scenario, duiken we een kelder in om een pyroclastische stroom te ontwijken. Neen, de realiteit is iets droger van aard. We zijn kerngezond en bevinden ons momenteel in Whakatane, aan de oostkust van het Noordereiland. Gisteren hebben we White Island bezocht, een vulkaan in de Pacifische Oceaan die zo actief is als een wesp onder een omgedraaid wijnglas tijdens de eerste minuut van haar gevangenschap. Of, maak daar toch maar de tweede minuut van, want ondanks alle zwaveldampen en kokende poelen heeft White Island zich nog rustig gehouden toen we haar bezochten. Gelukkig maar!!! Om het eiland te bezoeken moesten we eerst anderhalf uur met een boot varen. Gelukkig was er een groep dolfijnen om ons te vergezellen tijdens de overtocht. White Island is tegelijk een 'paradijs' en een 'hel' voor vulkanologen. Enerzijds een paradijs omdat zij zo ver weg ligt in de zee en daarom relatief ongevaarlijk voor de Nieuw-Zeelanders, anderzijds een hel omdat zij bijzonder onvoorspelbaar is. De reusachtige zwaveldamp (naast de gele kraterwand) op een van de onderstaande foto's is slechts twee maanden geleden tevoorschijn gekomen. Wat de ene avond een niet-actieve kraterwand was waar toeristen nietsvermoedend langsliepen, was de volgende ochtend een hellepoort met kokendhete zwaveldampen. Vulkanologen in Whakatane zijn de goden dankbaar dat dit alles tijdens een nacht is gebeurd, want in het andere geval... Nuja, never mind. Een vrachtwagen die net langs je passeert terwijl je over de straat fietst is minstens even gevaarlijk, nietwaar? Wel, tijd voor een kleine anekdote. Toen we gisteren naar het groene, dampende kratermeer van White Island stonden te kijken, wees onze gids op een gegeven moment naar een plek in het meer waar opvallend veel opwaartse watercirculatie was. Hij zei dat hij dit nog nooit had gezien en dat we hem onmiddellijk moesten volgen indien hij zou wegrennen. We hebben allemaal goed gelachen met zijn zogenaamde mop en er verder geen aandacht aan besteed. Maar toen ik 's avonds met de eigenaar van de jeugdherberg aan het babbelen was, vroeg hij of ik iets speciaals had gezien aan het kratermeer. Hij had in de namiddag met enkele mensen van White Island Tours gebabbeld en die maakten zich blijkbaar ernstig zorgen over de vulkanische toestand van het meer. Slik, uhm... Een grap, of niet? Met die Nieuw-Zeelanders weet je maar nooit. Gisterenavond heeft men de zandvlooien op het Zuidereiland blijkbaar als een beschermde diersoort verklaard en men heeft een wet goedgekeurd die verbiedt om zandvlooien dood te slaan op het Zuidereiland. Als je betrapt wordt op het doodmeppen van een zandvlo moet je 250 dollar boete betalen. Ik dacht eerst dat het om een grap ging, maar het zou weleens bittere ernst kunnen zijn. Op sommige plaatsen op het Zuidereiland zijn de zandvlooien een echte plaag. To be continued...
De eerste twee dagen hebben in Rotorua doorgebracht om een vulkanisch park te bezoeken. Heel mooi, de foto's spreken voor zich. De komende dagen zetten we koers richting het Tongariro Park waar we vier dagen als rugzaktoeristen gaan rondtrekken. Ik kijk er al naar uit.

Groetjes,

Pieter en Kaat.


Rotorua




















Mud pools




Greenwood Forest Rotorua


Botanic garden Rotorua






Termisch park Rotorua








Whakatane Beach: Pieter en Kaat in een zotte bui.






Onderweg naar White Island: dolfijnen






White Island

















--> Voor de chemie-liefhebber: Ph-gehalte = 0,1







--> Dit is de opengebarsten kraterwand waarover ik het heb in de tekst...